Ο ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

---

ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Γράφει ο  Βασίλης Βιλιάρδος

Ουσιαστικά πρόκειται για έναν αργό θάνατο, ο οποίος θα έχει μεν την ίδια κατάληξη, την πτώχευση και την έξοδο από την Ευρωζώνη,

αλλά συνηθίζεται από τους ανθρώπους – οι οποίοι μαθαίνουν σταδιακά να ζουν στη μιζέρια και στη σκλαβιά, συμβιβαζόμενοι με το ότι χάνουν ότι έχουν και δεν έχουν.

«Ο Ελληνισμός, για την ώρα τουλάχιστον, πέτυχε ως γένος, αλλά απέτυχε ως κράτος! Η Ελλάδα πάσχει από μια μόνιμο, πλήρη, και κακοήθη ασυμφωνία μεταξύ του πνεύματος της εκάστοτε ηγεσίας της και του ήθους που χαρακτηρίζει τον βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό του ελληνικού λαού στο σύνολο του! 

Πιο αναλυτικά, ο λαός αυτός κατά κανόνα εκλέγει την ηγεσία του. Εν τούτοις, όταν αυτή αναλάβει την ευθύνη της εξουσίας (είτε την αριστοκρατία εκπροσωπεί, είτε την αστική τάξη, είτε το προλεταριάτο), κατά έναν μυστηριώδη τρόπο αποξενώνεται από τη βάση που την ανέδειξε και ενεργεί σαν να βρισκόταν σε κάποια άλλη χώρα.

Ένας από τους κυριότερους παράγοντες των παρεκκλίσεων της ηγεσίας από το ήθος του λαού μας, είναι η εκ του αφανούς και εκ των έξω προστατευτική κατεύθυνση. Αποτέλεσμα και αυτό της απώλειας του έρματος, της παράδοσης. 

Αντιλαμβάνομαι ότι στην εποχή μας η αλληλεξάρτηση των εθνοτήτων είναι τόση, που η πολιτική δεν μπορεί να αγνοήσει, ως έναν βαθμό, αυτό που θα λέγαμε γενικότερη σκοπιμότητα. Όμως, υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην προσαρμοστική πολιτική και στη δουλοπρέπεια! 

Αυτό είναι το πιο ευαίσθητο σημείο του ελληνικού λαού, το «τιμιώτατόν» του. Και αυτό του καταπατούν συνεχώς, κατά τον εξοργιστικότερο τρόπο, οι εκπρόσωποί του στην επίσημη διεθνή σκηνή.

Με αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε σε κάτι που θα μου επιτρέψετε να ονομάσω ψευδοφάνεια. Έχουμε, δηλαδή, την τάση να παρουσιαζόμαστε διαρκώς διαφορετικοί από ότι πραγματικά είμαστε. Και δεν υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος προς την αποτυχία, είτε σαν άτομο σταδιοδρομείς είτε σαν σύνολο, από την έλλειψη της γνησιότητας» (Ο. Ελύτης, 15.06.58).

Άποψη

Όπως διαπιστώνεται από το μέρος της συνέντευξης του κ. Ελύτη που παραθέσαμε, τα προβλήματα της Ελλάδας και ο τρόπος αντιμετώπισης τους από την εκάστοτε ηγεσία της είναι διαχρονικά. 

Παράδειγμα η σημερινή κυβέρνηση της χώρας η οποία, όχι μόνο δεν σεβάστηκε τη μη δουλοπρεπή επιλογή των Πολιτών στο δημοψήφισμα του 2015 που η ίδια δρομολόγησε και υποστήριξε αλλά, πολύ χειρότερα, το αντέστρεψε χωρίς να ρωτήσει κανέναν.

Εκτός αυτού υποχρέωσε αμέσως μετά την πλειοψηφία των βουλευτών να ψηφίσουν τη δανειακή σύμβαση/μνημόνια που οι Πολίτες απέρριψαν, με το πιστόλι στον κρόταφο – φέρνοντας τους δηλαδή προ τετελεσμένων γεγονότων. Το εύλογο αποτέλεσμα ήταν να κατοχυρωθούν πλειοψηφικά όλα τα προηγούμενα μνημόνια και συμβάσεις – να δολοφονηθεί η τελευταία ελπίδα των Ελλήνων καθώς επίσης να σκλαβωθεί η Ελλάδα για τα επόμενα 99 χρόνια.

Η εκ των έξω τώρα «προστατευτική κατεύθυνση» της κυβέρνησης, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς επίσης των περισσοτέρων κομμάτων, δεν είναι πια αφανής – αφού το πολιτικό πρόγραμμα που ακολουθεί η Ελλάδα είναι τα διαδοχικά μνημόνια των ξένων, τα οποία είναι εμφανή. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ