Που το πάνε (και πώς και πότε…)

---

Του Θανάση Κ.

Το ΔΝΤ δείχνει ήδη τα «δόντια» του!

    Αλλά «θολώνει» και τα νερά! Και μπερδεύει τους πάντες…


    Έδωσε προχθές λοιπόν, τον εξής… «χρησμό».

    Οι Ευρωπαίοι δανειστές περιμένουν να επιτύχει η Ελλάδα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% για το 2018. Θα επιτύχει μόνο 2,2%! Αλλά εμείς τόσο το υπολογίζαμε από το περασμένο καλοκαίρι! Αν, λοιπόν, τηρήσει τις υπόλοιπες δεσμεύσεις της η Ελλάδα, εμείς το ΔΝΤ, δεν θα ζητήσουμε πρόσθετα (για την ακρίβεια, «επί-πρόσθετα» μέτρα), για το 2018…!

    Επομένως;


    --Είναι αυτά «καλά νέα» για την κυβέρνηση;

    (αφού δεν θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα…)

    --Μήπως είναι «κακά νέα» για την κυβέρνηση

    (αφού δεν θα πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους της…)

    Και τι σόι «υπέρ-επόπτης» του Προγράμματος είναι το ΔΝΤ,

    όταν δεν πιάνονται οι στόχοι, αλλά το ίδιο δεν έχει πρόβλημα;

    Περίεργα πράγματα, έτσι;


    * Πως είναι δυνατό να προβλέπει πως μετά το 2018 η ανάπτυξη της Ελλάδας θα είναι «ισχνή», μόλις 1%;

    (Από 1,9% - δηλαδή διπλάσια - που την προέβλεπαν επί Σαμαρά μακροχρόνια…)

    Πώς μπορεί να πιάνει η χώρα υψηλά πλεονάσματα με τόσο αναιμική ανάπτυξη; Η απάντηση είναι ότι μακροχρόνια ΔΕΝ μπορεί!


    * Και πόσο βιώσιμο μπορεί να είναι το χρέος μιας χώρας, που στις καλές εποχές αναπτύσσεται με ρυθμούς… «στασιμότητας», ενώ στις δύσκολες διεθνώς εποχές καταρρέει;

    Η απάντηση είναι – και εδώ το ΔΝΤ το λέει σαφώς: Εξαιρετικά ΜΗ βιώσιμο!

  

    * Και πως μπορεί από το χρόνου μια οικονομία να δανείζεται με λογικά επιτόκια από τις αγορές, όταν το ΔΝΤ λέει – και επαναλαμβάνει συνεχώς - ότι το χρέος της είναι ΜΗ βιώσιμο;

    Η απάντηση είναι πως μια χώρα με ΜΗ βιώσιμο χρέος ΔΕΝ μπορεί να δανείζεται από τις αγορές.

  

    Οπότε πώς θα βγει από τα Μνημόνια;

    Δεν θα βγει! Τουλάχιστον όχι όπως το εννοεί η κυβέρνηση Τσίπρας.

    Εκτός πια…

  

    Εκτός κι αν αλλάξουν πολλά: αν γίνει κούρεμα χρέους, αν επιταχυνθεί η ανάπτυξη, αν αλλάξει το μείγμα πολιτικής, αν αλλάξει τελικά και η ίδια η κυβέρνηση (και αποκατασταθεί κλίμα εμπιστοσύνης για να έλθουν ξένες επενδύσεις, ώστε να γίνουν κι όλα τα ανωτέρω)…

    Το πιάσατε το «υπονοούμενο»;

    Ας τα πάρουμε ένα-ένα:

 

    * Πρώτον, τι σημαίνει ότι ο στόχος του ΔΝΤ για τα πλεονάσματα της Ελλάδας του χρόνου (2,2%) είναι «διαφορετικός» από τον στόχο των Ευρωπαίων;

    Έλα μου ντε…

    Και πότε έχει ξαναγίνει αυτό, ως τώρα;

    Ποτέ!

      

    Εδώ είναι το πρώτο «μυστήριο», που αν το ξεδιαλύνουμε, αρχίζει να φαίνεται η «νέα πραγματικότητα»:

    Μέχρι πέρσι, που δεν ασκούσε «υπέρ-εποπτικό» ρόλο το ΔΝΤ, όταν έλεγε η Κομισιόν «πλεόνασμα» εννοούσε ταμειακό πλεόνασμα του Προϋπολογισμού. Δηλαδή τρέχοντα έσοδα μείον τρέχοντα έξοδα, χωρίς τις δαπάνες για τόκους (και αποπληρωμή χρέους).

    Αυτό το ταμειακό «μέγεθος» ήταν όμως πλασματικό! Γιατί συμπεριλάμβανε και τρέχοντα… «φέσια» (ληξιπρόθεσμες οφειλές) του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα! Δηλαδή κανονικές δαπάνες που ΔΕΝ πλήρωνε η κυβέρνηση και τα οποία έμεναν στο ταμείο της και τα εμφάνιζε ως… «ταμειακό πλεόνασμα».

    Πριν το 2015, για παράδειγμα, αυτό δεν συνέβαινε: η κυβέρνηση Σαμαρά πλήρωνε τα ληξιπρόθεσμα του δημοσίου που βρήκε (φέσια από την κυβέρνηση ΓΑΠ) και μόνο ό,τι περίσσευε μέτραγε ως πρωτογενές «πλεόνασμα»…

      

    Από φέτος τον Μάϊο, ωστόσο, με τη συμφωνία για το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης το ΔΝΤ επανήλθε και μάλιστα ως «υπέρ-επόπτης»!

    Δέχθηκε τα αποτελέσματα για τα «πλεονάσματα» των προηγουμένων δύο ετών, αλλά επέβαλε να επανέλθει ο τρόπος υπολογισμού του πλεονάσματος ξανά στα παλιά (όπως πριν το 2015), δηλαδή αφαιρώντας «ληξιπρόθεσμα», αφαιρώντας «μη επαναλαμβανόμενα» (one off’s) κλπ…

    Να γυρίσουμε στον σωστό τρόπο υπολογισμού για το 2018 και μετά…

  

    Τι είναι αυτό που αλλάζει κυρίως;

    Οι συντάξεις που έμεναν απλήρωτες επί ΣΥΡΙΖΑ!

    Οι νέοι συνταξιούχοι (γύρω στις 200 χιλιάδες κύριες συντάξεις) θα πληρώνονται πλέον, κι αυτό θα αυξάνει τις δαπάνες και θα μειώνει τα πλεονάσματα. Πόσο είναι αυτό το ποσό; Περί τα 2,35 δισεκατομμύρια!

    Όσο ακριβώς και η «διαφορά» ανάμεσα στο στόχο του ΔΝΤ και το στόχο των Ευρωπαίων…

    Το πιάσατε τώρα το «υπονοούμενο»;

    Αρχίσατε να το πιάνετε, έτσι;

  

    Άρα εκείνο που τους λέει το ΔΝΤ είναι ότι από του χρόνου θα πληρώνουν κανονικά τις συντάξεις που ως τώρα άφηναν απλήρωτες! Κι έτσι δεν θα εμφανίζουν ως (ταμειακό) «πλεόνασμα» τις νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές τους προς τους συνταξιούχους.

    (Φυσικά υπάρχουν κι άλλες «διορθωτικές αλλαγές» στα ποσά, που δεν μπαίνω στις λεπτομέρειές τους: για την εξάλειψη των one off’s, τις σταδιακές πληρωμές και των επικουρικών που μένουν ανεκκαθάριστες κλπ.

    Το βασικό μέγεθος που λείπει ωστόσο, τα 2,35 δισεκατομμύρια, είναι οι βασικές συντάξεις που θα αρχίσουν να πληρώνονται…)

  

    Πράγμα που σημαίνει, επίσης, πως τα περσινά πλεονάσματα για τα οποία πανηγύριζαν ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό «πέτσινα».

    Και τώρα (από το 2018) τους προσγειώνουν σιγά-σιγά στην πραγματικότητα και στην αλήθεια…  

  

    Τι άλλο τους λέει το ΔΝΤ;

    Πως αν εφαρμόσουν όλες τις άλλες μεταρρυθμίσεις που δεσμευτήκαν, τότε δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα για την επόμενη χρονιά (το 2018, πάντα).

    Εδώ υπάρχουν τρία «μυστικά»:

    --Πρώτον ανάμεσα στις δεσμεύσεις της κυβέρνησης που πρέπει να τηρηθούν (και θα κριθούν στην τρίτη αξιολόγηση), είναι για παράδειγμα, η απόλυση 30 χιλιάδων συμβασιούχων του δημοσίου! Η οποία δεν έχει γίνει ακόμα…

    Αντίθετα, εξαγγέλλουν κάθε τόσο νέες προσλήψεις! Κι όσους προσλαμβάνουν τώρα, τόσο περισσότερους (από τους 30 χιλιάδες) πρέπει να απολύσουν αμέσως μετά (ως το Δεκέμβριο)…

    --Δεύτερον, ότι μέσα στις δεσμεύσεις που πρέπει να τηρηθούν είναι να αρχίσουν να αποπληρώνουν τις προηγούμενες ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου που έχουν ήδη συσσωρεύσει.

    Από πού θα τα πληρώσει αυτά η κυβέρνηση Τσίπρα; Από το «πέτσινο» πλεόνασμα που τους αναγνώρισαν πέρσι (6,5 δισεκατομμύρια) και τους το άφησαν για «καβάτζα», ακριβώς γι’ αυτό:

    Από απλήρωτα φέσια του δημοσίου προέκυψε και σε πληρωμή ληξιπρόθεσμων θα πάει!

    Αλλά εδώ δεν έχουν πληρώσει ακόμα τα ληξιπρόθεσμα που είχαν δεσμευτεί από την β΄ αξιολόγηση! Υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση λοιπόν στα προηγούμενα. Για τα «τρέχοντα» (προαπαιτούμενα) τι συζήτηση να γίνει;

    Επομένως, όταν λέει το ΔΝΤ «αν τηρήσετε τις δεσμεύσεις σας, δεν θα σας βάλουμε νέα μέτρα», εννοεί στην πραγματικότητα:

    Προσέξτε, γιατί ως τώρα δεν τηρείται τις δεσμεύσεις σας,

    επομένως σας έρχονται νέα μέτρα!

  

    --Και τρίτον, όταν λέει το ΔΝΤ δεν θα υπάρξουν «νέα μέτρα», εννοεί επί πλέον όσων έχει ήδη ζητήσει μερικούς μήνες πριν: νέα μείωση συντάξεων από το 2019 και αύξηση αφορολογήτου το 2020! (Γι’ αυτό και η κα. Λαγκάρντ παρέπεμψε στην προηγούμενη έκθεση του ΔΝΤ, του Ιουνίου…)

    Αυτά ΔΕΝ είναι «νέα μέτρα» για το ΔΝΤ! Γιατί τα έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση. Και γιατί το ΔΝΤ είχε ήδη προειδοποιήσει, ότι ίσως χρειαστεί να έλθουν ένα χρόνο πιο νωρίς…

    Σε αυτά επιμένει!. Επί πρόσθετα δεν ζήτησε ακόμα. Και δεν θα ζητήσει μόνον αν τηρηθούν τα υπόλοιπα συμφωνηθέντα- που μέχρι στιγμής ΔΕΝ τηρούνται!

    Το πιάσατε το «υπονοούμενο»;

    Νομίζω ότι το πιάσατε…

    Μπράβο!


    Αλλά έχει κι άλλο: Το ΔΝΤ ετοιμάζεται να «σχίσει τη γάτα» για τα καλά!

    Τώρα, γιατί υπάρχει «κενό ηγεσίας» στην Ευρώπη. Και γιατί το ίδιο ίσως φύγει μετά…

    Η μάλλον ετοιμάζεται να «σχίσει» όλες τις «γάτες» (και τα «γατάκια»)


    * Πρώτον: Θα ζητήσει από τους Ευρωπαίους «κούρεμα χρέους» για την Ελλάδα. Και θα επιμείνει…  

    * Δεύτερον, για να δεχθούν, οι Ευρωπαίοι να κουρέψουν ελληνικό χρέος (πράγμα που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές «αναταράξεις» στα κοινοβούλια τους), πρέπει και η Ελλάδα να κάνει κάποια σοβαρή παραχώρηση. Να «πληρώσει» κι αυτή κάποιο επιπρόσθετο σοβαρό (και τελικό) τίμημα.

    Κυκλοφορεί πλέον η ιδέα (που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται επι Σόιμπλε, το περασμένο Μάιο, ίσως και νωρίτερα, και τώρα μπορεί να προχωρήσει και χωρίς τον Σόϊμπε) πως μετά τις Γερμανικές εκλογές το ΔΝΤ θα πει το εξής:

  

    * Κοιτάξτε, δεν μπορούμε να παίζουν άλλο.

    Ήλθε η ώρα να δώσουμε την οριστική λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας.

    Χρειάζεται να κοπούν, ας πούμε, 55 δισεκατομμύρια Ελληνικού χρέους (οι αριθμοί εδώ είναι ενδεικτικοί μόνο – τάξη μεγέθους κρατείστε)

    --Τα μισά, ας πούμε 28 δισεκατομμύρια, θα τα κόψουν άμεσα οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δανειστές. 

    --Ένα μικρό μέρος, ας πούμε 10 δισεκατομμύρια θα το κόψουμε λογιστικά, αλλάζοντας τις προβλέψεις για την μακροχρόνια ανάπτυξη από δω και στο εξής. Από το 1% που το υπολογίζουμε τώρα, να το ανεβάσουμε κοντά στο 2% (όπως υπολογίζαμε τη μελλοντική ανάπτυξη της χώρας στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά). Αυτό αμέσως θα φέρει περισσότερα ποσά για αποπληρωμή χρέος κάθε χρόνο, με μικρότερα πλεονάσματα για τα επόμενα χρόνια.


    --Και το υπόλοιπο, ας πούμε 17 δισεκατομμύρια πρέπει να το συνεισφέρει η Ελλάδα.

    Πώς;


    * Εδώ υπάρχουν τρείς επιλογές:

    --Πρώτον, με κούρεμα καταθέσεων εφάπαξ! (Ας πούμε 10 δισεκατομμύρια από τα σημερινά 119 δισεκατομμύρια που φτάνουν οι καταθέσεις).

    --Δεύτερον, με δραστική μείωση προσωπικού του δημοσίου. Όχι μόνο  συμβασιούχων πλέον. Και του μόνιμου προσωπικού! Ας πούμε σταδιακά 80 χιλιάδες για την επόμενη τετραετία.

    Αυτό μπορεί να συμβεί – χωρίς απολύσεις αναγκαστικά - με αυστηρή εφαρμογή του κανόνα 1 προσλαμβάνεται για κάθε 6 που συνταξιοδοτούνται. Και να τηρηθεί! Γιατί επί Τσίπρα δεν τηρήθηκε τίποτε…

    Αυτό μπορεί να σημαίνει συνολική μείωση δαπανών μέχρι 1,5 δισεκατομμύριο ετησίως (μαζί με τα overheads) και στην πενταετία μπορεί να αποφέρει εξοικονομήσεις δαπανών 4,5 δισεκατομμύρια (γιατί θα πάει σταδιακά τα πρώτα χρόνια).

    --Τρίτον, με μείωση των συντάξεων (κι άλλο!) Δηλαδή με πλήρη εξάλειψη της «προσωπικής διαφοράς». Αυτό μπορεί να φέρει τα 2,5 δισεκατομμύρια που υπολείπονται στην πενταετία. (Μέχρι τα 17 για τη «συνεισφορά» της Ελλάδας στη μείωση του χρέους της…)

  

    Τελικά η Ελλάδα, σε μια τέτοια περίπτωση, θα κληθεί να διαπραγματευθεί οριστικά και τελεσίδικα ποιο «συνδυασμό» των παραπάνω τριών μέτρων θα δεχθεί και θα εφαρμόσει, ώστε να της κουρέψουν άμεσα οι δανειστές της χρέος (τάξης μεγέθους) 28 δισεκατομμυρίων.

    Μπορεί, για παράδειγμα, να δεχθεί μεγαλύτερη μείωση του δημοσίου, ώστε να επιτύχει μικρότερο κούρεμα καταθέσεων ή μικρότερη (περαιτέρω) περικοπή συντάξεων κλπ.

    Το ΔΝΤ πάντως πριν φύγει (ή μείνει;) στο Ελληνικό Πρόγραμμα, είναι αποφασισμένο να επιβάλει μια τέτοιου είδους λύση - και στους Ευρωπαίους και στους Έλληνες.

      

    Τώρα πήρατε μια γεύση για το τι ακριβώς «ψήνεται».

    Να και το πολιτικό ζουμί:

    Όλα αυτά κάποιος θα τα «χρεωθεί» και κάποιος θα τα διαχειριστεί στη συνέχεια. Κι αυτός που θα τα χρεωθεί δεν μπορεί να είναι ίδιος με αυτόν που θα τα διαχειριστεί μετά…


    Η λογική λύση για να υπάρξει κάποια προοπτική σταθερότητας στο εξής είναι να τα «χρεωθεί» η προηγούμενη κυβέρνηση και να τα «διαχειριστεί» η επόμενη.

    --Να τα χρεωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ - γιατί αυτός τα προκάλεσε (και για να «στιγματιστεί» αρκετά, ώστε να μην χαλάει τον κόσμο ως «αντιπολίτευση» στη συνέχεια)…

    --Και να τα διαχειριστεί η επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει από πρόωρες εκλογές, για να έχει κάποιο απόθεμα αξιοπιστίας στο εξής.

    Που είναι απαραίτητο, έτσι κι αλλιώς (και που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πια)


    Κι όλα αυτά πρέπει να ολοκληρωθούν στο επόμενο εξάμηνο περίπου.

    Τώρα το πιάσατε το υπονοούμενο, για τα καλά!

    Έτσι;  

http://www.ksipnistere.com