Ο Τάφος της Αμφίπολης και τα χαμένα κομμάτια της ιστορίας

Γράφει ο Στέργιος Παρίσης, μαθηματικός

323 π.Χ.,η Ολυμπιάδα... μαθαίνει για τον θάνατο του αγαπημένου της γιου Βασιλιά Αλέξανδρου στη Βαβυλώνα, γεγονός που τη συντρίβει, το έδαφος χάνεται κάτω από τα πόδια της, δεν μπορεί να πιστέψει το τραγικό νέο.

Η Βασιλομήτωρ όμως ήταν δυνατή γυναίκα, έπρεπε να δράσει ξανά και γρήγορα , δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο. Ζήτησε από τον στρατηγό Περδίκα, επιμελητή της βασιλείας, να φέρει το σώμα του Αλεξάνδρου πίσω στη Μακεδονία για να ταφεί όπως αρμόζει σε Μακεδόνα Βασιλιά , ζήτησε ακόμα κοντά της να έρθει η Ρωξάνη μαζί με τον γιο της το μικρό Αλέξανδρο που τον προόριζε να γίνει ο νέος Αυτοκράτορας, ως ο μοναδικός νόμιμος διάδοχος του θρόνου. Υποψήφια πρωτεύουσα το νέου βασιλείου που ήλπιζε να διαδεχθεί ο γιος του Αλεξάνδρου ήταν και η Αμφιπόλη, που λόγω της στρατηγικής της θέσης ,ως το σημαντικότερο λιμάνι της Μακεδονίας, και της φυσικά οχυρωμένης τοποθεσίας της ανάμεσα σε δυο παραποτάμους του Στρυμώνα, επίσης ήταν κομβικό σημείο για τις μεταφορές αφού ήταν παρακείμενη στην Εγνατία οδό.

Στην Βαβυλώνα είχε ξεσπάσει διαμάχη ανάμεσα στους στρατηγούς για τον καταμερισμό του τεραστίου βασιλείου και το σώμα του Αλεξάνδρου παρέμεινε εκεί για 2 χρόνια ως εχέγγυο της ομαλής μεταβίβασης της εξουσίας στους διαδόχους.

Ο Περδίκας ήθελε το βασίλειο ενωμένο υπό τη δική του Εξουσία και έχοντας το σώμα του Αλεξάνδρου υπό την εποπτεία του, έβλεπε τον ίδιο ως μοναδικό διάδοχο του αυτοκρατορικού θρόνου. Φαίνεται πως η κατοχή του σώματος του Αλέξανδρου του προσέδιδε ξεχωριστό κύρος ανάμεσα στους άλλους στρατηγούς και ο ίδιος μάλλον καθυστερούσε όσο μπορούσε περισσότερο τη μεταφορά του σώματος στη Μακεδονία. Ο Περδίκας δεν πρέπει να ήθελε επίσης να μεταφερθεί η σωρός του Αλέξανδρου από τη Βαβυλώνα στην Αίγυπτο στο μαντείο του Άμμωνα, αφού εκεί τον έλεγχο είχε ο μισητός του εχθρός Πτολεμαίος και ο τάφος του Αλέξανδρου όντας στην Αίγυπτο, θα ισχυροποιούσε τον Πτολεμαίο και θα ανέτρεπε τα σχέδια του Περδίκα για τη δική του μονοκρατορία .Έτσι παραβλέποντας την επιθυμία του Αλέξανδρου να ταφεί στο μαντείο του Άμμωνα, υποστηρίζει την Ολυμπιάδα και τους πιστούς της βασιλικής οικογένειας στη Μακεδονία στο αίτημα τους να μεταφερθεί η σωρός στη Μακεδονία.

Η Ολυμπιάδα, επίμονη και δραστήρια Βασίλισσα, μπορούμε να υποθέσουμε, ότι είχε αναλάβει την κατασκευή του τάφου του γιου της και ο πιο πιθανός υποψήφιος για ένα έργο τόσο σημαντικό δεν μπορούσε παρά να είναι ο Αρχιτέκτονας Δεινοκράτης ο Ρόδιος, στενός συνεργάτης του Μέγα Αλέξανδρου και διάσημος για τα τεχνουργήματα του. Εκείνη την εποχή ο Δεινοκράτης βρισκόταν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, την πόλη που σχεδίασε ο ίδιος για τον Αλέξανδρο, και εκεί θα έλαβε την πρόσκληση της Ολυμπιάδας να επιστρέψει στην Μακεδονία και να ξεκινήσει την ανέγερση μεγαλειώδους βασιλικού τάφου όπου και εκεί να ταφεί ο Μέγας Αλέξανδρος. Δυο χρόνια κράτησε η ανέγερση του Βασιλικού τάφου της Αμφίπολης, μοναδικής αρχιτεκτονικής και τεχνοτροπίας όπου στην κορυφή του δέσποζε καθιστός λέοντας , Βασιλικό και επιβλητικό σύμβολο δύναμης και μεγαλείου των Ελλήνων της εποχής εκείνης.

Ο Δεινοκράτης, υποθέτουμε ότι σχεδίασε τον τάφο με τρόπο τέτοιο που το ακριβές σημείο του νεκρικού θαλάμου να το γνωρίζουν μόνο λίγοι μυημένοι και να μην είναι εύκολος στόχος επίδοξων τυμβωρύχων. Αυτό μπορούσε να το πετύχει δημιουργώντας πολλαπλούς θαλάμους σε διαφορετικά επίπεδα εδάφους που μόνο κάποιοι από αυτούς οδηγούσαν στον πραγματικό βασιλικό θάλαμο, ενώ οι περισσότεροι θα κατασκευάστηκαν με σκοπό τον αποπροσανατολισμό των αμύητων. Ένας τάφος που προοριζόταν για τον Βασιλέα των Βασιλέων δεν θα μπορούσε να μην έχει παραπλανητικό σχεδιασμό προς τους συλητές, και μυστικό τρόπο προσέγγισης του αληθινού βασιλικού θαλάμου.

Αφού ολοκληρώθηκε το έργο, ο σχεδιαστής του Βασιλικού τάφου της Αμφίπολης Δεινοκράτης μεταβαίνει πίσω στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. μετά την επιστροφή του στην αυλή του Πτολεμαίου δεν μπορει παρα να παραθέσει στον Πτολεμαίο, όλες τις λεπτομέρειες της κατασκευής του βασιλικού τάφου της Αμφίπολης, τα σχέδια των θαλάμων και την τύπου , λαβυρίνθου πολλαπλών επιπέδων, την κατασκευή που αποτελείται από δεκάδες θαλάμους ,τις μυστικές του κρύπτες, και το ακριβές σημείο που βρισκόταν ο νεκρικός θάλαμος που ήταν προορισμένος να υποδεχτεί τη σωρό του Αλέξανδρου.

Παράλληλα με την κατασκευή του τάφου στην Αμφίπολη, ο στρατηγός Αρριδαίος είχε αναλάβει την κατασκευή βασιλικού άρματος που θα μετέφερε το σώμα του Αλέξανδρου από τη Βαβυλώνα στην Μακεδονία για να ταφεί, ήταν ένα έργο μεγάλης τέχνης, τροχοφόρος ναός που μετέφερε τη χρυσή σαρκοφάγο, φέρετρο αντάξιο του μεγάλου νεκρού. Ο Αρριδαίος ξεκίνησε με στρατό, οδοποιούς και τεχνίτες τη μεταφορά. Πριν καν ξεκινήσει τη μεταφορά του νεκρού ο Αρριδαίος είχε συνεννοηθεί με τον Πτολεμαίο Α’ τον Λάγου της Αιγύπτου, να αλλάξει η πορεία της πομπής με τελικό προορισμό την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι Ο Πτολεμαίος ήθελε να έχει ο ίδιος υπό την κατοχή του το σώμα του Μεγάλου Βασιλιά ώστε να εδραιώσει στην Αίγυπτο το μεγαλύτερο και ισχυρότερο Βασίλειο στη μετά Αλεξανδρινή εποχή. Το νεκρό σώμα του Μεγάλου Αλέξανδρου θα ήταν για τον Πτολεμαίο το πολυτιμότερο λάφυρο της κατακερματισμένης αυτοκρατορίας και θα ήθελε να το κρατήσει και να το μεταβιβάσει στους απογόνους του. Παράλληλα είχε το ηθικό δίκαιο με το μέρος του αφού το μόνο που έκανε ήταν να σεβαστεί την επιθυμία του ίδιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου που ήθελε να ταφεί στο μαντείο του Αμμωνα της Αιγύπτου.

Η Ολυμπιάδα μόλις θα έμαθε το νέο της κλοπής του σώματος του γιου της από τον Πτολεμαίο σίγουρα εξοργίστηκε και θα ένιωσε προδομένη άλλη μια φορά. Ο σημαντικότερος εχθρός του Πτολεμαιου ηταν ο Περδικας στον οποίο λογικά στράφηκε η Ολυμπιαδα, και του ζήτησε να επιτεθεί στον Πτολεμαίο και να φέρει πίσω στη Μακεδονία το σώμα του γιου της.

Ο Περδίκας διαβλέποντας την ευκαιρία που του δίνεται να υφαρπάξει την Αίγυπτο εκστρατεύει κατά του Πτολεμαίου οδηγημένος περισσότεροι από πάθος κατά του Πτολεμαίου παρά από στρατηγικό ένστικτο, αποτυγχάνει και δολοφονείται από τους ίδιους του τους επιτελείς που δεν άντεχαν άλλο τον απόλυτο αυταρχικό και αιμοδιψή χαρακτήρα του. Ο Πτολεμαίος Εδραιώνεται στο Βασιλιο της Αιγύπτου και αρνείται την ηγετική θέση ολόκληρης της αυτοκρατορίας που του προτείνουν διαβλέποντας ιδία μοίρα με αυτή του Περδίκα.

Ο Αντίπατρος διαδέχτηκε τον Περδίκα στην εποπτεία της βασιλείας και η Ολυμπιάδα απογοητευμένη από όλους τους διαδόχους αποσύρεται στην Ήπειρο.

Μετά το θάνατο του Αντίπατρου το 319, ο αντικαταστάτης του τον Πολυπέρχων ο οποίος θέλοντας να εδραιώσει τη θέση του ως προστάτης της βασιλικής οικογένειας των Αργειαδών καλεί πίσω στη Μακεδονία την Ολυμπιάδα και της αναθέτει την επιμέλεια του εγγονού της Αλέξανδρου Δ΄.

Στη Μακεδονία όμως η θέση του μικρού Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης ήταν επισφαλής, καθώς ο Προστάτης τους Πολυπέρχον έχανε συνεχώς έδαφος από τον αντίπαλο του Κάσσανδρο. Το σώμα του Βασιλιά Αλέξανδρου βρισκόταν στην Αλεξάνδρεια και το μεγαλειώδες μνημείο της Ολυμπιάδας στην Αμφίπολη παρέμενε κενό.

Η φιλόδοξη βασίλισσα Ευρυδίκη σύζυγος του διανοητικά καθυστερημένου γιου του Φιλλίπου, Αρριδαίου, ήταν μόνιμη απειλή για τη Ρωξάνη και το γιο της. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν ο Κασσανδρος σε συμμαχία με την Ευρυδίκη αυτοχρήσθηκε αντιβασιλέας του άβουλου Αρριδαίου, γεγονός που απειλούσε άμεσα τη διαδοχή του εγγονού της στο θρόνο της Μακεδονίας. Η Ολυμπιάδα επρεπε να δράσει για να προστατέψει τα συμφέροντα του εγγονού της. Συγκέντρωσε όσο περισσότερο στρατό μπορούσε μαζί με δυνάμεις που της παρείχε ο Πολυπέρχοντας, παίρνει μαζί της τον μικρό Αλέξανδρο και τη Ρωξάνη και κινείτε εναντίων του Αρριδαίου και της Ευρυδίκης στη Μακεδονία τον καιρό που ο Κάσσανδρος με το στρατό του ήταν απασχολημένος στην Πελλοπόνησο.

Η Ολυμπιάδα ξεσπά πάνω στα τα στρατεύματα της Ευρυδίκης τρέποντας τα σε άτακτη φυγή, αιχμαλωτίζει την Ευριδίκη και τον Αρριδαίο και τους εκτελεί μετά από εξευτελισμούς.Δεν της αρκεί όμως αυτό βρίσκει τον τάφο του αδερφού του Κάσσανδρου Ιόλαου, που η Ολυμπιάδα θεωρούσε υπεύθυνο για τη δηλητηρίαση του γιου της Βασιλιά Αλέξανδρου, και σκορπά τα κόκαλα του στο δρόμο.

Ο Κάσσανδρος επιστρέφει εσπευσμένα στη Μακεδονία πιέζει και εγκλωβίζει τις δυνάμεις της Ολυμπιάδας στην Πύδνα όπου και την πολιορκεί μέχρι ασιτίας.Η 57χρονη Ολυμπιάδα προσπαθεί να περισώσει τον εγγονό της και παραδίνεται όταν ο Κάσσανδρος τις υπόσχεται ότι δεν θα βλάψει τον μικρό Αλέξανδρο. Ο Κάσσανδρος διατάσσει την εκτέλεση της Ολυμπιάδας μα οι στρατιώτες τους αντικρίζοντας την ταλαιπωρημένη Βασίλισσα, μητέρα του Βασιλιά Αλέξανδρου, αρνούνται να τη βλάψουν, τότε ο Κάσσανδρος την παραδίδει στους συγγενείς των Μακεδόνων που η Ολυμπιάδα φόνευσε στην εκστρατεία της και την λιθοβολούν μέχρι θανάτου, αφήνοντας άταφο το πτώμα της να σαπίσει.

Ο μικρός Αλέξανδρος και η μητέρα του Ρωξάνη μπαίνει υπό την τυπική ‘’προστασία’’-αιχμαλωσία του Κασσάνδρου και το φθινόπωρο του 311 π.χ. συνομολογείται μεταξύ των στρατηγών η αναγνώριση του μικρού Αλέξανδρου ως βασιλιά της Μακεδονίας μετά την ενηλικίωση του.

Ο Κασσανδρος δεν μπορούσε να βλάψει φανερά το μικρό και τη Μητέρα του αφού αυτό θα έστρεφε το λαό και τους στρατηγούς εναντίων του. Τους έστειλε στην Αμφίπολη, μακριά από τα μάτια των αυλικών του παλατιού, όπου και με άκρα μυστικότητα τους φόνευσε εξαφανίζοντας κάθε ίχνος τους. Η πιθανότητα ο μικρός Αλέξανδρος και η μητέρα του Ρωξάνη να έχουν ταφεί εντός του βασιλικού τάφου της Αμφίπολης σε θάλαμο διαφορετικό από αυτόν που προοριζόταν για τον μεγάλο Βασιλιά Αλέξανδρου είναι υπαρκτή.

Το σώμα του νεκρού βασιλιά Αλέξανδρου παρέμεινε στην Αίγυπτο υπό την εποπτεία των διαδοχών του Πτολεμαίου ως πολύτιμο τρόπαιο της βασιλικής οικογένειας .Ο τάφος του Μέγιστου Βασιλιά ήταν πηγή ισχύος και αδιαμφισβήτητου κύρους. Κάθε απερχόμενος βασιλιάς του οίκου των Πτολεμαίων άφηνε παρακαταθήκη στον διάδοχο του την τιμή και την ευθύνη να διαφυλάξει το ιερό τάφο και να μεταλαμπαδεύσει αυτή την ευθύνη στον επόμενο διάδοχο.

Πιστεύω ότι κάθε βασιλιάς του οίκου των Πτολεμαίων είχε ένα σχέδιο εκτάκτης ανάγκης σε περίπτωση που το Ελληνιστικό βασίλειο της Αιγύπτου κινδυνέψει να καταλυθεί ,σχετικά με τη διαχείριση των ιερών κειμηλίων και τους σημαντικότερους θησαυρούς. Το σημαντικότερο σύμβολο του ελληνιστικού βασιλείου της Αιγύπτου ήταν η σωρός του Μέγα Αλέξανδρου και οι Πτολεμαιοι δεν θα το άφηναν ποτέ στα χέρια των εχθρών, και αν ερχόταν εκείνη η ώρα να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο ένας από τους βασικούς υποψήφιους προορισμούς της βασιλικής σωρού θα ήταν ο τάφος της Αμφίπολης στη Μακεδονία και έτσι να κλείσει ο κύκλος αυτής της συναρπαστικής πορείας , εκεί από όπου όλα ξεκίνησαν.

Μετά την ήττα του τελευταίου Βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα το 168 π.Χ. από τον ρωμαϊκό στρατό με επικεφαλή τον Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο στην Πύδνα, η Πέλλα και στη συνέχεια η Αμφίπολη έπεσε στα χέρια των ρωμαίων.Ο Βασιλικός τάφος της Αμφίπολης πιστεύω ότι ότι συλήθηκε από τους ρωμαίους ,που κατά την προσφιλή τακτική τους μετέφεραν στη Ρώμη κάθε λογής Ελληνικό έργο τέχνης που μπορούσε να μεταφερθεί. Οι ρωμαίοι πίστευαν ότι ο μεγαλοπρεπής τάφος κρύβει μέσα του θησαυρούς και τον σύλησαν τις πρώτες μέρες της πτώσης της πόλης. Δεν βρήκαν όμως το χρυσό που περιμένανε και αφαίρεσαν ότι γλυπτό μπορούσαν να μεταφέρουν καθώς και τις κεφαλές των σφηκών που κοσμούσαν την είσοδο του τάφου. Ένα μέρος της εξωτερικής κυκλικής τοιχοποιείας του τάφου το γκρέμισαν και το χρησιμοποίησαν ως δομικό υλικό για την κατασκευή τείχους.

Οι Ρωμαίοι δεν γνώριζαν τις λεπτομέρειες της κατασκευής του τάφου και δεν έψαξαν βαθύτερα Ο βασιλικός Λέοντας που δέσποζε στην κορυφή του μνημείου ήταν σύμβολο ισχύος του Μακεδονικού βασιλείου και έπρεπε να απομακρυνθεί. Πιθανολογώ ότι οι Ρωμαίοι αποσυναρμολόγησαν το λέοντα της Αμφίπολης τον φόρτωσαν σε μεταφορική άμαξα με σκοπό να τον μεταφέρουν στη Ρώμη ως λάφυρο. Καθώς η άμαξα περνούσε πάνω από γέφυρα του Στρυμώνα, η γέφυρα δεν άντεξε το βάρος και κατέρρευσε .Τα κομμάτια του Λέοντα βυθίστηκαν κάτω από τα θολά νερά και τη λάσπη του Στρυμώνα και έμειναν εκεί θαμμένα για δυο χιλιάδες χρόνια περίπου.

Η πίεση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στα Ελληνιστικά βασιλεία συνεχιζόταν αμείωτη και σταθερή μέχρι που έφτασε η σειρά του βασιλείου της Αιγύπτου ,που στο θρόνο του βρισκόταν η βασίλισσα Κλεοπάτρα Η τελευταία Βασίλισσα της Ελληνιστικής εποχής αγωνιούσε για το μέλλον του Βασιλείου και της οικογένειας της. Είχε καταφέρει να έχει με το μέρος της τον ένα από τους δυο διεκδικητές του αυτοκρατορικού θρόνου, τον Μάρκο Αντώνιο ,αλλά η σκιά του Οκταβιανου, του έτερου διεκδικητή, πλανώταν πάνω από το παλάτι της Αλεξάνδρειας. Ο Οκταβιανός ήταν ποιο διορατικό και στρατηγικό μυαλό από το Μάρκο Αντώνιο και συγκέντρωσε γύρω του περισσότερους και ποιο ικανούς ρωμαίους στρατηγούς από τον Αντώνιο που είχε αφήσει τα πάθη του να θολώσουν την στρατηγική του κρίση.

Διαβλέποντας το τέλος της βασιλείας της να έρχεται και πριν την καθοριστική ναυμαχία του Ακτίου η Κλεοπάτρα φορτώνει τη ναυαρχίδα της Αντωνία με πολυτίμους θησαυρούς, υποθέτουμε και τη σωρό του Μέγα Αλεξάνδρου, και κειμήλια της οικογένειας των Πτολεμαίων και αναχωρεί από την Αλεξάνδρεια με το στόλο της , με προορισμό το λιμάνι της Αμφίπολης όπου και με απόλυτη μυστικότητα μεταφέρει τη σωρό του Μεγάλου Βασιλιά, καθώς και μεγάλο μέρος του βασιλικού θησαυροφυλακίου της Αιγύπτου σε κρυφό διαμέρισμα εντός του τάφου της Αμφίπολης. Τα σχέδια του τάφου τα είχε κληρονομήσει η Κλεοπάτρα από τον πατέρα της το βασιλιά Πτολεμαίο τον αυλητή, τα οποία αρχικά είχε παραδώσει ο ίδιος ο Δεινοκράτης στον Πτολεμαίο τον Λάγου. Οι πιστοί ακόλουθοι της Βασίλισσας θα επεβλέπαν τους εργάτες που έφερε με πλοία από την Αίγυπτο η Κλεοπάτρα, και στο τέλος θα γέμιζαν τους θαλάμους του τάφου με χώμα, χτίζουντας διαφραγματικούς τοίχους στον κάθε θάλαμο για αποπροσανατολισμό, τέλος σκεπάζουν την είσοδο και την περίβολο με χώμα. Η όλη επιχείρηση μπορεί να καλύφθηκε από το πρόσχημα ότι προστατεύεται το μνημείο από τη φθορά και τους βανδαλισμούς. Την εποχή εκείνη η Αμφίπολη βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Μάρκου Αντώνιου ,που ήταν διοικητής του ανατολικού τμήματος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και έτσι η Κλεοπάτρα που ήταν προστατευομένη του Αντωνίου, είχε όλη την ευχέρεια των κινήσεων στην περιοχή. Οι ντόπιοι Ελληνικοί πληθυσμοί επίσης συμπαθούσαν την Ελληνικής καταγωγής βασίλισσα και θα τις παρείχαν ότι ζητούσε.
.
Αμέσως μετά τα έργα στον τάφο της Αμφιπόλης Η Κλεοπάτρα λογικά αναχωρεί με το στόλο της για να συναντήσει τα πλοία του Μάρκου Αντώνιου και να κατευθυνθούν μαζί στο Άκτιο όπου θα αντιμετώπιζαν το στόλο του Οκταβιανού. Το σύνολο των εργατών και όσων γνώριζαν για τη μεταφορά του Βασιλιά Αλέξανδρου στην Αμφίπολη, η Κλεοπάτρα πιθανός τους τοποθέτησε μέσα στα πλοία που ορίστηκαν να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή τον στόλο του Οκταβιανού και φρόντισε να σκοτωθούν η να πνιγούν όλοι ώστε να πάρουν το μυστικό μαζί τους στο βυθό. Η ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ. ήταν η αρχή του τέλους για την Κλεοπάτρα και το τελευταίο Ελληνιστικό βασίλειο της Αιγύπτου. Οι δυνάμεις του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας ηττήθηκαν και οι ίδιοι επέστρεψαν στην Αλεξάνδρεια. Σε λιγότερο από ένα χρόνο ο μεν Αντώνιος σκοτώθηκε από δυνάμεις του Οκταβιανού η δε Κλεοπάτρα , διαβλέποντας τον επερχόμενο εξευτελισμό της στη Ρώμη, παρέδωσε στον γιο της Πτολεμαίο ΙΕ΄ Καισαρίων το βασιλικό σκήπτρο και το μυστικό χάρτη του τάφου της Αμφίπολης και τον φυγάδευσε μαζί με θησαυρούς στην πόλη Βερενίκη της ερυθράς θάλασσας, ώστε να τον σώσει από τον Οκταβιανό. Η Κλεοπάτρα θα είχε την κρυφή ελπίδα ότι ο γιος της, η κάποιος απόγονος του, μια μέρα, όταν οι συνθήκες θα το ευνοούσαν, έχοντας στα χέρια του τα ιεροτέρα σύμβολα και κειμήλια του τελευταίου Βασιλείου, θα το αναβιώνανε. Η ίδια κλείστηκε στο βασιλικό της διαμέρισμα και αυτοκτόνησε.

Ο Γιος της Κλεοπάτρας Πτολεμαίος ΙΕ΄ Καισαρίων δολοφονήθηκε λίγο αργότερα από τον Οκταβιανό ,και τυπικά πλέον είχε κλείσει ο κύκλος της Αυτοκρατορίας που δημιούργησε ο Μέγας Αλέξανδρος πριν τριακόσια χρόνια.

Το μυστικό του τάφου της Αμφίπολης χάθηκε μαζί με τον Πτολεμαίος ΙΕ΄.

Δυο χιλιάδας χρόνια μετά, το νεοελληνικό κράτος ψάχνει στην Αμφίπολη,ένα κομμάτι από το χαμένο του εαυτό, ένα κομμάτι τροφή για τα θηρία.

Πηγη: magdas.blog.gr

ΠΗΓΗ 

View the Original article