Για φαντάσου…

Φαντάσου να ξημερώνει, να ξυπνάς και να μην μπορείς να περιμένεις να σηκωθείς από το κρεββάτι, να ντυθείς, να πλυθείς, να βγεις έξω και να περπατήσεις, μην διστάζοντας να χαμογελάσεις σε γνωστούς και αγνώστους στην πορεία σου για τη δουλειά σου.

Φαντάσου να οδηγείς στον δρόμο και να μην ακούς μονίμως κόρνες, φωνές, μπινελίκια, καβγάδες, και να μην βλέπεις ανθρώπους να ψάχνουν σε σκουπίδια και σε κάδους για κάτι να φάνε ή κάτι που μπορεί να τους φανεί χρήσιμο.

Φαντάσου δρόμους που δεν είναι πλημυρισμένοι από κλούβες, και ΜΑΤ, και ΔΙΑδες, και Δελτάδες, και μαυροντυμένους, και πρασινοντυμένους σε κάθε γωνία, σε κάθε πλατεία, σε κάθε στενό, σε κάθε δημόσιο κτίριο, σε κάθε γήπεδο, σχολείο, σε βουνά, σε παραλίες, σε πάρκα και σε δάση.

Φαντάσου να πηγαίνεις στη δουλειά σου και να ανυπομονείς να δουλέψεις επειδή σου αρέσει αυτό που κάνεις, το έχεις σπουδάσει και βλέπεις να σου αποδίδει καρπούς, να σε γεμίζει, να σε προβληματίζει, να σε απασχολεί το πως θα εξελιχθείς για να πετύχεις περισσότερα.

Φαντάσου να έρχεται η μέρα της πληρωμής σου και να μην νιώθεις πως τίποτα δεν έχει αξία και πως η ενέργεια που σπαταλάς δεν πιάνει μία, και να μην αναρωτιέσαι πως θα τα βγάλεις πέρα μετά τη δεύτερη εβδομάδα του μήνα.

Φαντάσου να νιώσεις μιαν αδιαθεσία, πως κάτι δεν πάει καλά με την υγεία σου, και να μην διστάσεις να συμβουλευτείς έναν γιατρό ή κάποιο νοσοκομείο επειδή φοβάσαι πως το κόστος που θα προκύψει δεν το έχεις υπολογίσει και θα λείψει κάτι άλλο με αποτέλεσμα όσα χρωστάς να αυξηθούν, αλλά να ξέρεις πως αυτό μπορείς να το κάνεις επειδή είναι το δικαίωμά σου στην ζωή που η ίδια η ανθρωπότητα και η Πολιτεία προασπίζει.

Φαντάσου να θες να δεις αδερφούς και φίλους και να μην τους ψάχνεις επειδή αυτοί ασχολούνται με το πως θα πληρώσουν τους λογαριασμούς, πως θα βρουν μια δουλειά για ένα ξεροκόμματο, πως θα πνίξουν την κατάθλιψή τους σε ουσιώδη ή ανούσια χόμπι, πως θα εκτονώσουν σε ένα σαββατιάτικο τρίωρο την ένταση της πίεσης μίας ολόκληρης εβδομάδας, επειδή αυτοί είναι εκεί τριγύρω, μαζί σου.

Φαντάσου τους δικούς σου χαμογελαστούς και ξέγνοιαστους, χωρίς το καθημερινό άγχος των λογαριασμών, χωρίς τους καβγάδες γύρω από τα οικονομικά του σπιτιού.

Φαντάσου τον πατέρα σου να νιώθει ξανά χρήσιμος και ενεργό μέλος του συνόλου, επειδή η ηλικία του πράγματι του επιτρέπει να συνεχίσει να προσφέρει, να εργάζεται, να συμμετέχει, και δεν χειμάζεται μαζί με τη γενιά του σε πρόωρες συντάξεις και επιδόματα της πείνας, την ώρα που η αγορά του δείχνει την έξοδο.

Φαντάσου τη μάνα σου να μαγειρεύει με ευτυχία και να μην μετράει με το ζύγι το κρέας, και να μην πεθαίνει από το άγχος εάν έρθει κάποιος φίλος για το τι θα τον τρατάρει και πόσο θα κοστίσει και εάν το φαγητό θα φτάσει και για τους υπόλοιπους της οικογένειας.

Φαντάσου το κορίτσι σου, ή το αγόρι σου, να μην τρέχει πανικόβλητο για το μεροκάματο, με αγωνία, με άγχος, με νεύρα δουλεύοντας για κάποιον που δεν αναγνωρίζει την αξία της, ή την κάνει να νιώθει άσχημα, ή δεν τη σέβεται, ή την βάζει να κάνει πράγματα που δεν επιθυμεί, ή την αδικεί, ή όλα αυτά μαζί.

Φαντάσου όλα εκείνα τα όνειρα που σε συνόδεψαν μέχρι σήμερα να μην ήταν σήμερα όνειρα αλλά στόχοι που ακόμα δεν έχουν επιτευχθεί, αλλά για τον καθένα από αυτούς έχεις ένα πλάνο, μία προσπάθεια, έναν προσανατολισμό ώστε να τον πετύχεις, γνωρίζοντας πως ακόμα και εάν δεν τον πετύχεις θα έχεις προσπαθήσει, και πως αυτό μερικές φορές μπορεί να έχει μεγαλύτερη αξία από την επίτευξή του.

Φαντάσου τα βράδια να πέφτεις ήρεμος για ύπνο, χωρίς τηλεόραση για να διώχνει την ησυχία, χωρίς επίμονες σκέψεις  για όσα έχεις να πληρώσεις, για όσα πρέπει να πληρώσεις, για όσα κοστίζουν αυτά που θέλεις, για όσα χρωστάς, για όσα σου χρωστάνε, για όσα χρωστάμε όλοι, αλλά με όσα δεν πρόλαβες να κάνεις σήμερα αλλά αύριο, αμέσως μόλις ξυπνήσεις δηλαδή θα ξημερώσει μία άλλη ημέρα που και χρόνο έχει, και χώρο, και χαμόγελα, και αγκαλιές, και ανθρώπους που αγαπάς έχει για σένα για να τα κάνεις.

Ωραία. Και τώρα ξύπνα. Και σκέψου λίγο.

ΠΗΓΗ

View the Original article