Της Έλλης Αυξέντιου
Εδώ και τέσσερις μήνες περίπου για μένα άλλαξαν πολλά. Τσουρουφλίστηκα!!! Βρέθηκα αντιμέτωπη με φόβους και μ’ αλήθειες. Έψαξα πολύ μα έμαθα.
Από μικρό παιδί κυνηγούσα την αλήθεια. Ήτανε πρωταπριλιά θυμάμαι και ψήναμε έξω, στο σπίτι της γιαγιάς. Στο άκουσμα μιας φάρσας τρόμαξα τόσο πολύ που έτρεξα με φόρα, γλίστρησα, έσπασα το πιάτο, κόπηκα και βάφτηκα με «κόκκινο».
Από τότε το ψέμα στο μυαλό μου, ισοδυναμεί με πόνο, δάκρυα, αίμα. Αγαπώ και διεκδικώ την αλήθεια μέχρι τέλους. Όσο κι αν αυτή με πληγώνει.
Ξεφύλλισα τα «Τετράδια Ζωής». Τζένη Καρέζη. Ένα λεύκωμα με τα τετράδια ζωής της.
«Μεγαλώσαμε πια!» έλεγε. « Χρειάζομαι ανθρώπους που να μου αρέσει να τους ακούω να συζητάνε. Να συζητάνε με πάθος για ποίηση, πολιτική λογοτεχνία, κινηματογράφο, θέατρο. Να γεμίζει το σπίτι φωνές, γνώση, πάθος και απόψεις.
Ανθρώπους ξύπνιους καλλιεργημένους, που ξέρω ότι μου λένε την αλήθεια, ακριβώς γιατί δεν έχουνε κανένα λόγο να μου πούνε ψέματα. Και εγώ την αλήθεια τη λατρεύω . Όποιος απομακρύνεται από την αλήθεια οδεύει προς τον θάνατο. Τον όποιο θάνατο».Από την αρχή του καλοκαιριού και μετά, τα δύσκολα ήταν περισσότερα από τα όμορφα. Οι ανατροπές πολλές. Πολλοί ήταν αυτοί που «ξεγυμνώθηκαν». Είδα αυτούς που μ΄ αγκάλιασαν κι αυτούς που με πρόδωσαν. Σαφώς και δεν περίμενα τίποτα και από κανέναν. Όταν αγαπάς δεν περιμένεις. Απλά διακρίνεις ποιος απ’ όλους αφουγκράστηκε έστω και για μια στιγμή τον πόνο σου. Ποιος τόλμησε να «χωρέσει» έστω και για μια στιγμή τα παπούτσια σου. Ποιος γονάτισε για να σ΄ ακουμπήσει. Άλλοτε η ζωή αλλάζει κι άλλοτε συνεχίζεται.
Για μένα αλλάζει γιατί αλλάζω εγώ. Αναζητώ το φως χωρίς τη σκιά. Ακριβώς ότι έγραψε ο Leo Buscaglia «Μην επιβάλλεις στους άλλους την προσωπικότητά σου και τα συστήματα αξιών σου. Να είσαι αληθινός και να μάθεις να ακούς. Νομίζω ότι το να ακούς είναι τρομερά σημαντικό κι ωστόσο όλοι τρέμουμε κι αντιπαθούμε τη σιωπή. Τα πιο όμορφα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν αν μέναμε σιωπηλοί. Και να είσαστε αληθινοί. Όχι πλαστοί. Φερθείτε φυσικά. Το πιο εύκολο πράγμα που μπορείτε να είσαστε στον κόσμο είναι ο εαυτός σας. Και το πιο δύσκολο είναι να είσαστε αυτό που θέλουν οι άλλοι. Μην τους αφήνετε να σας βάλουν σ’ αυτή τη θέση. Βρείτε τον «εαυτό» σας – αυτό που είσαστε – και φερθείτε φυσικά. Έτσι θα μπορέσετε να ζήσετε απλά. Θα μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε όλη την ενέργεια που χρειάζεται για να «κρατήσετε μακριά τα φαντάσματα».
Δε θα ‘χετε πια φαντάσματα να κρατήσετε μακριά. Δε θα χρειάζεται πια να παίζετε παιχνίδια. Σβήστε τα όλα απλώς και πείτε: «Αυτός είμαι. Πάρτε με όπως είμαι, με τις αδυναμίες μου, με τις ανοησίες μου κι όλα τα άλλα. Κι αν δεν μπορείτε, αφήστε με ήσυχο»…
Πηγή
View the Original article
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Θα σας παρακαλούσαμε θερμά να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή υπάρχουν καθημερινά και αρκετοί επισκέπτες του ιστολογίου οι οποίοι είναι ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν παραπέμπουν σε οποιοδήποτε διαφημιστικό υλικό.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε την αντίστοιχη πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας.
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μικρή καθυστέρηση και αφού τα ελέγξει κάποιος
από τη διαχείριση, όχι για λογοκρισία αλλά για έλεγχο για μη αναφορά
σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα
ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ ανάγκη
τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------