Κάνει το γύρο του κόσμου…Η ΤΑΙΝΙΑ ΒΟΛΙΩΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Ο 25χρονος Ηλίας Παπασταματίου και το «Maninabox» σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ 
Σε κορυφαία κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο συμμετέχει η πρωτότυπη ταινία «Μaninabox» που αποτελεί δημιουργία του 25χρονου Βολιώτη Ηλία Παπασταματίου.

Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο πολυτάλαντος σκηνοθέτης και συνθέτης, έχει ήδη κάνει αίσθηση στον κινηματογραφικό χώρο, ενώ πρόσφατα συνεργάστηκε με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, ως βοηθός σκηνοθέτη στην «Λιμουζίνα» που ήδη ξεκίνησε την επιτυχημένη της πορεία στις κινηματογραφικές αίθουσες της χώρας. 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ : Γλυκερία Υδραίου

Η ταινία «Μaninabox» έχει ήδη επιλεγεί να συμμετάσχει σε δεκαπέντε κινηματογραφικά φεστιβάλ της Ευρώπης, ενώ προσεχώς αναμένεται η συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του διεθνούς Φεστιβάλ Ελληνικών ταινιών του Σαν Φρανσίσκο, στη μακρινή Αμερική. Ηταινίαπουταξιδεύειμεεπιτυχίασεδιάφοραφεστιβάλ, έχειδιαγωνιστείστα : 32nd Munich International Festival of Film Schools, 36th Drama International Short Film Festival, 19th Athens International Film Festival, Nyxtes Premieras, 9th Athens International Video Art Festival, 4th Balkans Beyond Borders Short Film Festival, 4th Anibar International Animation Festival, 16th Olympia International Film Festival for Children & Young People.

Κάθε συμμετοχή αποτελεί από μόνη της μια σημαντική διάκριση, διότι «είναι πολύ σημαντική η συμμετοχή σε διεθνείς διοργανώσεις, όπου επιλέγονται σαράντα μόνο ταινίες από όλη την Ευρώπη για να διαγωνιστούν. Η πορεία της ταινίας και μόνο, είναι για μένα μια σημαντική διάκριση» αναφέρει ο δημιουργός της.

Ο νεαρός Βολιώτης καταθέτει ουσιαστικά μια πρωτότυπη κινηματογραφική πρόταση, η οποία δίνει τον ορισμό της δημιουργίας, έχοντας ως εφόδια το ταλέντο και την διαρκή αναζήτηση στο πεδίο των ενδιαφερόντων του.

Ένα κομμάτι πηλός, υπομονή, επιμονή και πολύ φαντασία, αποτελούν το επίκεντρο της πρωτότυπης ταινίας, η οποία εκτυλίσσεται στον πάγκο εργασίας ενός γλύπτη. Ο πηλός μετουσιώνεται σε ανθρώπινη φιγούρα και η κάμερα καταγράφει καρέ-καρέ την πορεία από την γέννηση μέχρι την ολοκλήρωση του ανθρώπου, που αντιπροσωπεύει σημειολογικά την έννοια του θανάτου.

«Το "Man in a Box", εξηγεί ο ίδιος, ήταν η πτυχιακή μου ταινία και προέκυψε από μια βαθιά ανάγκη να εκφράσω έναν προβληματισμό μου για την ανθρώπινη ύπαρξη στην προσπάθειά μου και εγώ να αυτοπροσδιοριστώ. Ταξιδεύοντας και μιλώντας για την ταινία συνειδητοποίησα πως ο κόσμος ερμηνεύει και αποκωδικοποιεί την ταινία με πολύ διαφορετικούς τρόπους. Και αυτό ήταν ένα στοίχημα εξ’ αρχής που είχα βάλει με τον εαυτό μου για την ταινία αυτή. Θα ήθελα να το αφήσω ανοιχτό»...

Αγάπη στο σινεμά 

Η κινηματογραφική πορεία και εξέλιξη του Ηλία Παπασταματίου ήταν ουσιαστικά προδιαγεγραμμένη, έχοντας ως αφετηρία την παιδική του ηλικία και τις ταινίες που έβλεπε στις κινηματογραφικές αίθουσες του Βόλου. Το Λίντο, το Αχίλλειο, η Εξωραϊστική τα καλοκαίρια, ήταν σημεία αναφοράς για τον ταλαντούχο Βολιώτη, ο οποίος ομολογεί «μικρός θαύμαζα εξίσου όλων των ειδών τις ταινίες, από ένα καρτούν, μέχρι ένα δράμα Ευρωπαϊκό ή μια ταινία περιπέτειας ή φαντασίας Αμερικάνικη. Για μένα όλα ήταν καινούργια όταν ήμουν μικρός, οπότε είχαν ενδιαφέρον».

Η έβδομη τέχνη προσήλκυσε από πολύ νωρίς το ενδιαφέρον του νεαρού Βολιώτη, ο οποίος ομολογεί ότι «δεν ξέρω αν υπήρξε κάποιο καθοριστικό γεγονός στην ζωή μου που με έκανε να στραφώ στον κινηματογράφο. Μου άρεσαν πολύ οι τέχνες από μικρό παιδί αλλά ο κινηματογράφος μου ασκούσε την μεγαλύτερη επιρροή. Έβλεπα πάρα πολύ σινεμά μικρός. Ίσως περισσότερο από όσο βλέπω ακόμα και σήμερα. Περιτριγυριζόμουνα από μικρός από δημιουργικούς ανθρώπους. Ήταν φυσικό επακόλουθο, πιστεύω, να βρεθώ κάπου, όπου όλες οι τέχνες συναντιούνται».

Η παρέα των φίλων και συμμαθητών από το 2ο Λύκειο Βόλου και η πατρική γειτονιά «λίγο πιο πάνω από τον Αναυρο, προς την Νέα Δημητριάδα», οι βόλτες στην παραλία, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις μνήμες από την γενέτειρά του. Όπως θυμάται χαρακτηριστικά ο ίδιος «συνηθίζαμε τα Σαββατοκύριακα να μαζευόμαστε με φίλους και γυρίζαμε αστείες σκηνές με την κάμερα. Υπήρχαν καλλιτεχνικές ανησυχίες στην παρέα και πολλοί από τους παιδικούς μου φίλους ασχολήθηκαν με τις τέχνες, έχουν σημαντικές πορείες και συνεργαζόμαστε μέχρι σήμερα». 

Κινηματογραφική πορεία 

Η κινηματογραφική του πορεία ξεκίνησε ουσιαστικά «όταν αποφάσισα να πάω στην Αθήνα το 2008 να σπουδάσω κινηματογράφο. Εκεί ανοίχτηκε ένα ολόκληρος κόσμος μπροστά μου για τον οποίον δεν είχα πραγματικά ιδέα» όπως αναφέρει ο ίδιος.

Σπούδασε στο N.Y.C και στο A.M.C όπου έλαβε B.A in Film & T.V Direction το 2012. Έχει λάβει μέρος σε σεμινάρια ανάπτυξης σεναρίου με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο και έχει, επίσης, συνθέσει μουσική για μικρού μήκους ταινίες. Από το 2008 ζει και εργάζεται στην Αθήνα σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές.

Το 2009 έκανε την ταινία «Fly» η οποία δημιουργήθηκε στην διάρκεια των σπουδών του και συμμετείχε μόνο στο 4ο CrashFestInternationalShortFilmFestival. «Δεν είχα τότε και πολύ εμπειρία πως ταξιδεύει μια ταινία και ούτε με ενδιέφερε και πολύ» αναφέρει ο ίδιος.

Μέχρι το 2012 που τελείωσε το «Man in a Box» και στην διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε σε πολλές ταινίες, ντοκιμαντέρ και διαφημιστικά έχοντας περάσει απ’ όλες τις ειδικότητες. «Έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα να γνωρίζει κανείς το αντικείμενο της δουλειάς του από την κορυφή μέχρι τα νύχια.

Τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας βοηθός παραγωγής προσπαθώντας να κλείσει τον δρόμο για να γίνει μια λήψη. Το βάρος της έκθεσης που κουβαλάει ένας ηθοποιός. Την προσπάθεια του σκηνοθέτη να κερδίσει μια ερμηνεία και το άγχος του για το σύνολο του αποτελέσματος» επισημαίνει ο Βολιώτης σκηνοθέτης, μιλώντας για το εύρος των ενδιαφερόντων του. 

Πολύπλευρο έργο 

Η έννοια της δημιουργίας έχει πολυδιάστατες προεκτάσεις για τον πολυτάλαντο Ηλία, ο οποίος πέρα από την σκηνοθεσία, ασχολείται και με την σύνθεση κινηματογραφικής μουσικής, υπογραμμίζοντας ότι «οι δύο έννοιες είναι αλληλένδετες και ταυτόσημες για τον ίδιο».

Παρότι δηλώνει «εκκολαπτόμενος σκηνοθέτης», η μέχρι τώρα πορεία του δείχνει, εντούτοις, έναν ταχύτατα ανερχόμενο δημιουργό, ο οποίος κατακτά με σταθερά βήματα μια σημαντική θέση στον κινηματογραφικό χώρο. Η πρόσφατη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Νίκο Παναγιωτόπουλο αποτελεί αναμφίβολα πολύ σημαντική στιγμή για τον ίδιο. Στην «Λιμουζίνα» του Νίκου Παναγιωτόπουλου πρωταγωνιστούν, σημειωτέον, οι Νίκος Κουρής, Δούκισσα Νομικού, Δημήτρης Καταλειφός και Παύλος Χαϊκάλης, ενώ ο Λευτέρης Βογιατζής κάνει την τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση.

Καταθέτοντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ τις εντυπώσεις από τη συμμετοχή του ως βοηθός σκηνοθέτη στην δημιουργική ομάδα της συγκεκριμένης ταινίας, ο ταλαντούχος Βολιώτης αναφέρει ότι «ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι περισσότερο μέντορας για μένα. Είναι ένας κορυφαίος δημιουργός, ο οποίος έχει θέσει την σφραγίδα του σε περισσότερες από δεκαπέντε ταινίες, είναι εξαιρετικά ταλαντούχος και κάθε κίνησή του μοιάζει να είναι πολύ μελετημένη την ώρα του γυρίσματος».

Το κινηματογραφικό ταξίδι του νεαρού Βολιώτη συνεχίζεται με ούριο άνεμο και εμπνευσμένη διάθεση, η οποία την δεδομένη στιγμή μεταφράζεται στην προετοιμασία μιας ακόμα animation ταινίας μικρού μήκους που συνδυάζει παραδοσιακά και νέα μέσα και βασίζεται στην επανάληψη.

Το βλέμμα στο μέλλον 

Εχοντας ήδη διαγράψει μια τόσο αξιόλογη πορεία, προκύπτει εύλογα το ερώτημα εάν έχει το βλέμμα στραμμένο στην κατεύθυνση του εξωτερικού. «Μου αρέσει που ζω αυτή την στιγμή εδώ, σε αυτή την χώρα. Και δεν το λέω σαν μια παρηγοριά για όλους εμάς που μείναμε πίσω.

Η όλη κατάσταση με κρατάει σε μια εγρήγορση και πρακτικά και ουσιαστικά και αυτό είναι κάτι που χρειάζομαι για την δουλειά μου» υπογραμμίζει ο ίδιος και προσθέτει «σίγουρα δεν αποκλείω κάτι τέτοιο για το μέλλον και υπάρχουν προοπτικές, αλλά για την ώρα δεν το έχω ανάγκη. Μου αρέσει η Αθήνα και οι άνθρωποι που συνεργάζομαι» υπογραμμίζει ο ίδιος.

Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι της τέχνης που έχει γνωρίσει «δεν είναι καλλιτέχνες με την βούλα» επισημαίνει ο ίδιος, τονίζοντας παράλληλα ότι υπάρχουν προοπτικές συνεργασίας με φίλους, στο πεδίο της δημιουργίας νέων καλλιτεχνικών προτάσεων.

Η συνέχεια και προσωπική εξέλιξη, αποτελούν θεμελιώδεις έννοιες και αξίες για τον συμπολίτη σκηνοθέτη, ο οποίος σκοπεύει να συνεχίσει τις σπουδές του, έχοντας ως όνειρο «αυτό που κάνω, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, να έχει αλήθεια, και έχει να πει κάτι στους ανθρώπους που το βλέπουν. Να αφορά τους ανθρώπους και να τους αγγίζει».

Πηγή
Πηγή: http://www.zoomblog.org