Ο φονικός συνδυασμός πυρομαχικού DM53A1 με το Leopard 2HEL!!

Έφθασαν πρόσφατα στην Ελλάδα, τα περίπου 6.500 βλήματα αρμάτων 120 χλστ., που προορίζονται για τον εξοπλισμό των υπερσύγχρονων αρμάτων μάχης Leopard 2HEL του Ελληνικού Στρατού.Το αίσιο τέλος της συγκεκριμένης υπόθεσης, δόθηκε ουσιαστικά τη.... Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012, όταν η τότε υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό το Πάνο Πικραμένο, πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, έλυσε κατόπιν πρωτοβουλίας του υπηρεσιακού υπουργού άμυνας και πρώην Αρχηγού ΓΕΣ, Φραγκούλη Φράγκου, το γόρδιο δεσμό της προμήθειας πυρομαχικών αρμάτων 120 χλστ.

Με τη συνεργασία του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ISDA)
Συγκεκριμένα, το τελευταίο και αποχαιρετιστήριο υπουργικό συμβούλιο λειτούργησε και ως Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) και ενέκρινε το σχέδιο διακρατικής συμφωνίας με την Ολλανδική κυβέρνηση, για τη προμήθεια βλημάτων αρμάτων 120 χλστ. προερχομένων από τα αποθέματα του Ολλανδικού Στρατού, ύψους 14,085 εκατ. ευρώ.
Με αυτή τη συμφωνία, ο Ελληνικός Στρατός προμηθεύτηκε 6.500 βλήματα αρμάτων 120 χλστ. Από αυτά τα 4.500 είναι διατρητικά APFSDS-T (Armor Piercing Fin Stabilized Discarding Sabot – Tracer: Διατρητικά Θώρακος Σταθεροποιούμενα με Πτερύγια, Απορριπτόμενου Κελύφους – με Τροχιοδείκτη), τύπου DM53A1 και τα 2.000 είναι του τύπου M865C1 TPCSDS-T (Target Practice, Cone Stabilized, Discarding Sabot – Tracer: Εκπαιδεύσεως, Σταθεροποιούμενου Κώνου, Απορριπτόμενου Κελύφους – με Τροχιοδείκτη).

Η προμήθεια των συγκεκριμένων βλημάτων ανακούφισε σημαντικότατα τους Έλληνες αρματιστές, οι οποίοι αφενός διαθέτουν ικανές ποσότητες πυρομαχικών για να αντιμετωπίσουν τους εξ ανατολών αντιπάλους τους και αφετέρου απέκτησαν (και αυτοί) ένα εξίσου ικανό βλήμα με το DΜ63 που διαθέτουν οι Τούρκοι, από το 2007. Η σημασία της συγκεκριμένης προμήθειας αλλά και η αλληλουχία των εξοπλιστικών προγραμμάτων αρμάτων μάχης με πυροβόλο 120 χλστ. και των αντίστοιχων πυρομαχικών τους παρουσιάζονται στη συνέχεια.

Τα ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα αρμάτων με πυροβόλο 120 χλστ.
Στις 20 Μαρτίου 2003 υπογράφηκε η κολοσσιαία σύμβαση προμήθειας 170 αρμάτων μάχης Leopard 2HEL, ύψους 1,73 δις ευρώ, μη συμπεριλαμβανομένου του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) που καταβλήθηκε σε μεταγενέστερο χρόνο. Οι παραδόσεις των αρμάτων ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2007 και ολοκληρώθηκαν το 2009.
Στις 30 Αυγούστου 2005, υπογράφηκε μια μεγάλη διακρατική συμφωνία, ύψους 281 εκατ. ευρώ, μεταξύ ελληνικής και γερμανικής κυβέρνησης που μεταξύ των άλλων περιλάμβανε τη προμήθεια ως «ενδιάμεσης λύσης» 183 μεταχειρισμένων αρμάτων Leopard 2A4, 150 Leopard 1A5 και 5.000 διατρητικών βλημάτων DM33A2. Τα άρματα και τα βλήματα προέρχονταν από τα αποθέματα του Γερμανικού Στρατού.
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα σχεδιάστηκε για να αποτελέσει την επιχειρησιακά ενδιάμεση λύση, δηλαδή την ταχεία απόκτηση αρμάτων με πυροβόλο 120 χλστ., μέχρι την κατασκευή – παραλαβή και την πλήρη επιχειρησιακή αξιοποίηση των νέων Leopard 2 HEL. Η εργοστασιακή αξιοποίηση των 130 Leopard 2A4 πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία και των υπολοίπων 53 Leopard 2Α4 στην Ελλάδα, στο 304 ΠΕΒ (Προκεχωρήμενο Εργοστάσιο Βάσης), στο Βελεστίνο Μαγνησίας.

Δυστυχώς οι σχετικοί σχεδιασμοί «έπεσαν έξω». Τα πρώτα 130 Leopard 2A4 παραδόθηκαν σχετικά σύντομα, εντός τριών ετών (2005-2007) αλλά τα 53 Leopard 2A4 καθυστέρησαν σημαντικότατα, με αποτέλεσμα τα τελευταία να εξέλθουν από τις γραμμές του 304 ΠΕΒ, με μεγάλες καθυστερήσεις. Οι παραδόσεις τους στις μονάδες τεθωρακισμένων ολοκληρώθηκαν μόλις τον Ιούνιο του 2012. Με άλλα λόγια, τα 53 Leopard 2A4 παραδόθηκαν μετά την ολοκλήρωση των παραδόσεων των Leopard 2HEL, το επιχειρησιακό κενό των οποίων, υποτίθεται ότι κάλυπταν. Τα 5000 βλήματα παραδόθηκαν στα τέλη του 2005 και έμελε δυστυχώς να αποτελέσουν τα μοναδικά του ελληνικού οπλοστασίου για αρκετά χρόνια.
Στις 27 Δεκεμβρίου 2011, υπογράφηκε διακρατική συμφωνία (LOA) μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, για τη δωρεάν παραχώρηση 3.000 πυρομαχικών αρμάτων 120 χλστ. τύπου Μ830, από τα αποθέματα του Στρατού των ΗΠΑ. Ο Ελληνικός Στρατός κατέβαλλε μόνο τα κόστη συσκευασίας («παλετοποίησης») και μεταφοράς που ανήλθαν σε 635.000 δολάρια περίπου. Τα Μ830 είναι βλήματα τύπου ΗΕΑΤ–Τ (High Explosive Antitank – Tracer: Υψηλής Εκρηκτικότητας Αντιαρματικά με Τροχιοδείκτη). Τα εκρηκτικά βλήματα αποτελούν το δεύτερο τύπο βλημάτων, μετά τα διατρητικά, που φέρουν τα ελληνικά άρματα με πυροβόλο 120 χλστ. Η παραλαβή των βλημάτων και η άμεση προώθηση στις μονάδες αρμάτων, πραγματοποιήθηκε στα τέλη Απριλίου του 2012 και σηματοδότησε την άρση της στασιμότητας των προμηθειών πυρομαχικών 120 χλστ. αρμάτων που διαρκούσε για 6,5 χρόνια!
Τα τουρκικά εξοπλιστικά προγράμματα αρμάτων μάχης και πυρομαχικών 120 χλστ.
Στις 29 Μαρτίου 2002, υπογράφηκε σύμβαση με την ισραηλινή εταιρεία ΙΜΙ και αφορούσε τον εκσυγχρονισμό 170 αρμάτων μάχης Μ60 στο επίπεδο Μ60 SABRA ΙΙΙ με πυροβόλο 120 χλστ. Οι παραδόσεις των εκσυγχρονισμένων αρμάτων ολοκληρώθηκαν το 2009. Το ύψος του προγράμματος ανήλθε σε 687,5 εκατ. δολάρια δηλαδή περί τα 790 εκατ. ευρώ με βάση τις ισοτιμίες της εποχής.
Στις 8 Νοεμβρίου 2005, υπογράφηκε διακρατική συμφωνία, ύψους 365 εκατ. ευρώ, μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας για τη προμήθεια 298 μεταχειρισμένων Leopard 2A4 συμπεριλαμβανομένης και της εργοστασιακής της αξιοποίησης. Το κόστος των αρμάτων και μόνον ανήλθε σε 74 εκατ. ευρώ. Οι παραδόσεις ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2006 και ολοκληρώθηκαν με καθυστερήσεις το 2009.

Τον Δεκέμβριο 2005 υπογράφηκε σύμβαση, ύψους 46 εκατ. ευρώ, για τη προμήθεια 15.000 διατρητικών βλημάτων 120 χιλ., τύπου DM 63, γερμανικής προέλευσης. Οι παραδόσεις ολοκληρώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2007. Αποκτήθηκαν επίσης 1.200 εκπαιδευτικά βλήματα DM38 APFSDS-T-TP(Armour – Piercing Fin – Stabilised Discarding – Sabot Tracer Target – Practice) από τα γερμανικά αποθέματα.
Το 2007 υλοποιήθηκε προμήθεια 10.000 βλημάτων 120 χλστ. αμερικανικής προέλευσης, τύπου M830A1 ΗΕΑΤ – ΜP – T (High Explosive AntiTank – Multi Purpose – Tracer: Υψηλής Εκρηκτικότητας Αντιαρματικά – Πολλαπλού Ρόλου με Τροχειοδείκτη). Το ίδιο έτος αγοράστηκαν μέσω NAMSA (NATO Agency) 10.000 βλήματα κατασκευής της ισραηλινής ΙΜΙ, δύο τύπων: διατρητικά APFSDS-T, τύπου CL-4313 και εκρηκτικά ΗΕΑΤ-Τ τύπου CL-3105. Η τουρκική μεθοδικότητα στον συγχρονισμό των παραλαβών των αρμάτων και των προμηθειών των πυρομαχικών τους θα πρέπει επίσης να επισημανθεί.
Για παράδειγμα καθώς τα Leopard 2A4 από τα γερμανικά αποθέματα θα άρχιζαν να παραδίδονται εντός οκταμήνου από την υπογραφή της τουρκο-γερμανικής διακρατικής σύμβασης, η γειτονική χώρα προχώρησε μόλις ένα μήνα μετά την υπογραφή της σύμβασης των αρμάτων στην προμήθεια πυρομαχικών τους (DM63).
Άλλο ένα παράδειγμα είναι το πρόγραμμα των εκσυγχρονισμένων από το Ισραήλ αρμάτων μάχης Sabra. Οι παραδόσεις των εκσυγχρονισμένων αρμάτων ολοκληρώθηκαν το 2009, αλλά δύο χρόνια νωρίτερα είχε γίνει η παραγγελία των επίσης ισραηλινής παραγωγής πυρομαχικών τους, διατρητικών APFSDS-T τύπου CL-4313 και εκρηκτικών ΗΕΑΤ-Τ τύπου CL-3105. Και στις δύο περιπτώσεις η ένταξη του υλικού σε υπηρεσία συγχρονίστηκε αξιοθαύμαστα με τις παραλαβές των πυρομαχικών ώστε τα συγκεκριμένα οπλικά συστήματα να είναι πλήρως ετοιμοπόλεμα. Δυστυχώς η αντίστοιχη επίδοση της ελληνικής πλευράς στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι καταθλιπτική σε σχέση με τα τουρκικά πεπραγμένα.
Το 2009, υπογράφηκε νέα διακρατική συμφωνία, αγνώστου συνολικού ύψους, μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας για τη προμήθεια 56 επιπλέον μεταχειρισμένων Leopard 2A4. Απ’ αυτά τα 41 αξιοποιήθηκαν επιχειρησιακά με τη συγκρότηση μιας ακόμη μονάδας αρμάτων (επιλαρχίας) και τα 15 χρησιμοποιούνται για προσπορισμό ανταλλακτικών για την υποστήριξη των υπολοίπων 339 ενεργών Leopard 2A4.
Οι τουρκικοί μελλοντικοί σχεδιασμοί
Οι Τούρκοι, μετά την υπογραφή της σύμβασης προμήθειας των Leopard 2HEL, το 2003, αναζητούν εναγωνίως το επιχειρησιακό αντίδοτο του συγκεκριμένου ελληνικού εξοπλιστικού προγράμματος. Η άμεση και βραχυπρόθεσμη γι’ αυτούς λύση ήταν οι προμήθειες μεγάλου αριθμού μεταχειρισμένων Leopard 2A4 που συνδυάστηκαν με τη απόκτηση των καλύτερων συμβατικών διατρητικών βλημάτων της αγοράς, των DM63.
Εδώ βέβαια δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε την ελληνική «αφασία».
Η χώρα από τη μία πλευρά υλοποιεί ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα αρμάτων μάχης παγκοσμίως και ταυτόχρονα συντηρεί τη γερμανική βιομηχανία τεθωρακισμένων η οποία μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου απώλεσε (για ευνόητους λόγους) τον πιο σταθερό και σημαντικό πελάτη της, το ελληνικό δημόσιο. Και όχι μόνο αυτό αλλά, το κυριότερο, εξασφαλίζει μέσω του ελληνικού προγράμματος τη χρηματοδότηση των επόμενων εκδόσεων του Leopard 2. Εξάλλου είναι γνωστό ότι το πρόσφατα πωληθέν στο Κατάρ Leopard 2A7+ αποτελεί εξέλιξη του ελληνικού Leopard 2HEL.

Από την άλλη πλευρά όμως, και εδώ βρίσκεται η «αφασία» δεν φροντίζει κατά την υπογραφή της σύμβασης να «σκουπίσει» σε όσο το δυνατόν χαμηλότερες τιμές τα γερμανικά αποθέματα Leopard 2A4 και «περιορίζεται» στην προμήθεια μόνο 183 Leopard 2A4. Ούτε όμως φροντίζει να διασφαλίσει ότι γερμανικά άρματα Leopard 2A4 δεν θα πωληθούν στην Τουρκία προτού, τουλάχιστον, πρώτα προταθούν στην Ελλάδα.
Για να επιστρέψουμε στην Τουρκία, η μακροπρόθεσμη γι’ αυτή λύση κινείται σε δύο διαφορετικές κατευθύνσεις.
Με αυτή επιδιώκουν αφενός την εξάλειψη του ελληνικού πλεονεκτήματος και αφετέρου την απόκτηση αριθμητικής και τεχνολογικής υπεροχής στο κρίσιμο τομέα του αρματικού δυναμικού.
Η πρώτη κατεύθυνση αφορά την ανάπτυξη ενός νέου υπερσύγχρονου άρματος με την ονομασία ALTAY.
Η σχετική σύμβαση ανάπτυξης ανατέθηκε, το 2008, από τη SSM δηλ. τη Διεύθυνση Εξοπλισμών και Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM: Savunma Sanayii Mustesarligi) στην τουρκική εταιρεία OTOKAR. Το ύψος της σύμβασης ανέρχεται σε 500 εκατ. δολάρια ΗΠΑ, τα 400 εκατ. από τα οποία, καλύπτουν το κόστος μεταφοράς τεχνολογίας από το νέο κορεάτικο άρμα Κ2 με πυροβόλο 120 χλστ. μήκους 55 διαμετρημάτων. Ο συνολικός χρόνος ανάπτυξης προσδιορίστηκε σε 78,5 μήνες.
Μετά την ολοκλήρωση των δοκιμών και της αποδοχής του πρωτοτύπου θα ακολουθήσει η παραγωγή της πρώτης παρτίδας 250 αρμάτων, ενώ ο συνολικός σχεδιασμός περιλαμβάνει πρόβλεψη για επιπλέον παρτίδες συνολικού αριθμού 1000 ALTAY.
Το πρόπλασμα του άρματος παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε φυσικό μέγεθος, το Μάιο του 2011, στη έκθεση αμυντικής βιομηχανίας IDEF 2011, στη Κωνσταντινούπολη. Το 2012 δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες και βίντεο το πρώτου πρωτότυπου, σε πρώιμο στάδιο τεχνολογικής εξέλιξης, κατά την εκτέλεση δοκιμών. Στην έκθεση του Μαΐου του 2011, παρουσιάστηκε επίσης και το πρωτότυπο αναβαθμισμένου τουρκικού άρματος Leopard 2A4 της έκδοσης Leopard 2NG (New Generation: Νέας Γενιάς). Το Leopard 2NG συνιστά μια πολύ μεγάλη αναβάθμιση του Leopard 2A4, με δύο μέρη του άρματος να αναβαθμίζονται ριζικά.
Η πρώτη μεγάλη αναβάθμιση αφορά κυρίως τη θωράκιση. Το αναβαθμισμένο άρμα «φοράει» πάνω από τη θωράκιση του Leopard 2A4, ένα «κοστούμι» της γερμανικής, εξειδικευμένης σε θωρακίσεις, εταιρείας IBD που παρέχει μεγιστοποιημένη προστασία κυρίως κατά εκρηκτικών – αντιαρματικών βλημάτων.
Η δεύτερη μεγάλη αναβάθμιση αφορά τη τοποθέτηση νέου συστήματος ελέγχου πυρός, νέου περισκοπίου θερμικού περισκοπίου πυροβολητή και νέου ανεξάρτητου θερμικού περισκοπίου αρχηγού. Το τελευταίο θα αντικαταστήσει το υφιστάμενο ανεξάρτητο περισκόπιο του Leopard 2A4 που διαθέτει μόνο κανάλι ημέρας. Αυτό όμως που εντυπωσιάζει είναι ότι τόσο το νέο σύστημα ελέγχου πυρός του πύργου όσο και τα νέα θερμικά περισκόπια (πυροβολητή και αρχηγού) θα είναι κοινά με αυτά του υπό ανάπτυξη άρματος ALTAY και συνεπώς τα δύο άρματα θα αποκτήσουν μεγάλο βαθμό ομοιοτυπίας.


Τα βλήματα DM53A1
Παράγονται από τη γερμανική εταιρία Rheinmetall και αποτελούν βελτίωση του προγενέστερου τύπου DM53. Τα τελευταία εμφανίστηκαν στην αγορά το 2000 και διέθεταν τη μεγαλύτερη διατρητική ικανότητα από κάθε άλλο τύπο διατρητικού βλήματος αρμάτων, με συμβατικό διατρητή κράματος βολφραμίου (tungsten).
Με βάση τα όσα στοιχεία έχουν δει το φως της δημοσιότητας, οι επιδόσεις τους υπολείπονταν μόνο των αμερικανικών Μ829A3 «Silver Bullet» που όμως διαθέτουν διατρητικό πυρήνα κατασκευασμένο από εξασθενημένο ουράνιο (DU: Depleted Uranium) και τα οποία δεν εξάγονται.
Εδώ θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι Γερμανοί, εμμένοντες στη μη χρήση βλημάτων εξασθενημένου ουρανίου, κινήθηκαν συνδυαστικά προς δύο κατευθύνσεις για να επιτύχουν τη ικανότητα καταστροφής κάθε σύγχρονου άρματος του δυτικού ή του ανατολικού οπλοστασίου.
Η πρώτη κατεύθυνση αφορούσε την ανάπτυξη διατρητικών βλημάτων 120 χλστ. πέμπτης γενιάς και η δεύτερη αφορούσε τη ανάπτυξη μακρύτερου σωλήνα πυροβόλου 120 χλστ. L55 (55 διαμετρημάτων) έναντι του L44 (44 διαμετρημάτων) που ήταν μέχρι τότε ευρέως διαδεδομένος. Ο μακρύτερος σωλήνας προσδίδει στο βλήμα μεγαλύτερη αρχική ταχύτητα από τον προγενέστερο L44 συνεπώς ένα καλύτερο βλήμα (DM53) βαλλόμενο από μακρύτερο πυροβόλο L55 επετύγχανε κορυφαίες επιδόσεις.
Το L55 προσδίδει κατά μέσο όρο 15% επιπλέον κινητική ενέργεια στα βαλλόμενα βλήματα σε σύγκριση με το βραχύτερο L44. Η ανάπτυξη και η προσφορά, αυτού του διπλού συνδυασμού, αποτέλεσε έναν από τους βασικούς λόγους επιλογής του Leopard 2HEL από τον Ελληνικό Στρατό.
Ο έτερος μεγάλος ανταγωνιστής, το άρμα Μ1Α2, προσφερόταν με πυροβόλο L44 και διατρητικά βλήματα με πυρήνα βολφραμίου τύπου ΚΕW 2 (τέταρτης γενιάς) που σαφώς υστερούσε σε διάτρηση από το γερμανικό συνδυασμό.
Κρίσιμο μειονέκτημα του DM53 αποτελούσε η σημαντικά μεγαλύτερη προκαλούμενη φθορά του σωλήνα του πυροβόλου που περιόριζε τη συνολική δυνατότητα βολής σε μόλις 120 βλήματα πριν αυτός καταστεί άχρηστος. Για αυτό τον λόγο οι Γερμανοί έσπευσαν γρήγορα να εξαλείψουν αυτό το μειονέκτημα.
Στα τέλη του 2004, πιστοποίησαν το νέο βλήμα, το DM63 που ουσιαστικά συνίσταται από ένα DM53 με νέο προωθητικό γέμισμα και με διαφορετικής σύνθεσης ολοκαιόμενο κάλυκα. Οι διατρητικές ικανότητες των δύο βλημάτων παρέμειναν ίσες. Η ανάπτυξη του DM63 επέτρεψε και την αναβάθμιση των ήδη υφισταμένων DM53, με αντικατάσταση του προωθητικού γεμίσματος και του κάλυκά τους. Τα αναβαθμισμένα βλήματα κωδικοποιήθηκαν ως DM53A1 και ουσιαστικά είναι πανομοιότυπα με τα DM63.

Η σύγκριση των δύο οπλοστασίων
Η Τουρκία διαθέτει σήμερα ενεργά 509 άρματα με πυροβόλο 120 χλστ.: 339 Leopard 2A4 και 170 M60 SABRA.
Η Ελλάδα διαθέτει 353 άρματα με πυροβόλο 120 χλστ.: 170 Leopard 2HEL και 183 Leopard 2A4.
Και οι δύο χώρες έχουν αναπτύξει το αρματικό τους δυναμικό με πυροβόλο των 120 χλστ. εκατέρωθεν του Έβρου.
Η αριθμητική σύγκριση δίδει σαφές αλλά όχι καταλυτικό πλεονέκτημα στην τουρκική πλευρά. Όμως η ποιοτική σύγκριση, εξαιτίας των 170 Leopard 2HEL είναι καταλυτική υπέρ της ελληνικής πλευράς.
Οι παραπάνω συγκρίσεις επηρεάζονται τα μέγιστα από τα διατιθέμενα πυρομαχικά 120 χλστ., αφού η αποτελεσματικότητα των αρμάτων στο πεδίο της μάχης, αποτελεί συνδυασμό του άρματος και του βαλλόμενου βλήματος. Ο Στρατός μας, μέχρι πρόσφατα υστερούσε δραματικά τόσο ποσοτικά όσο κυρίως ποιοτικά, στο τομέα των πυρομαχικών 120 χλστ.

Οι Τούρκοι διαθέτουν από το 2007, 15.000 από τα κορυφαία διατρητικά βλήματα DM63 (πέμπτης γενιάς) που αξιοποιούν κατά το καλύτερο τρόπο το πυροβόλο L44 των 353 Leopard 2A4. Οι Έλληνες διέθεταν μέχρι πρόσφατα, μόλις 5.000 DM33A2 (τρίτης γενιάς). Ευτυχώς που το μακρύ πυροβόλο L55 των Leopard 2HEL προσέδιδε τεχνολογικό πλεονέκτημα και μπορούσε να βάλει τα βλήματα με μεγαλύτερη αρχική ταχύτητα και συνεπώς αποτελούσε φονικό συνδυασμό για τα τουρκικά άρματα ακόμα και από μεγάλες αποστάσεις. Η παρουσία των DM53A1 που είναι ισοδύναμα των DM63, προσδίδει ένα ακόμη πλεονέκτημα στην ελληνική πλευρά, έστω και αν αυτά αποκτήθηκαν σε περιορισμένους και πάλι αριθμούς.
Ο συνδυασμός Leopard 2HEL και DM53A1 θα συνεχίσει να είναι αποτελεσματικός και τα προσεχή χρόνια, μετά την είσοδο σε χρήση των ALTAY και των Leopard 2NG. Όμως τα πράγματα θα «σκουρύνουν» για τα ελληνικά Leopard 2A4. Ο συνδυασμός Leopard 2A4 και DM33A2 δεν θα είναι αποτελεσματικός κατά της μετωπικής θωράκισης τόσο των ALTAY όσο και των Leopard 2NG.
Συνεπώς, η Ελλάδα χρειάζεται να παραγγείλει άμεσα νέες και επαρκείς, αυτή τη φορά, ποσότητες διατρητικών βλημάτων πέμπτης γενιάς. Μόνο έτσι θα μπορεί να αντιμετωπίζει σ’ ένα βαθμό, το τεχνολογικά προηγμένο και αριθμητικά υπερδιπλάσιο τουρκικό αρματικό δυναμικό που θα αποτελείται από τα 250 ALTAΥ, τα 339 Leopard 2NG και τα 170 M60 SABRA.
Υπόψη ότι μια νέα προμήθεια βλημάτων χρειάζεται περίπου δύο χρόνια για να ολοκληρωθούν οι παραδόσεις της, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα γραφειοκρατικά, χρηματοδοτικά και άλλα προβλήματα που είναι ιδιαίτερα συχνά για τα ελληνικά δεδομένα.

Πηγή
Πηγή: http://www.zoomblog.org