Είναι ίσως η πιο δυνατή φωτογραφία της χρονιάς. Προκαλεί πολλά συναισθήματα, αλλά κυρίως πόνο.
Είναι τραβηγμένη από μια γυναίκα που έχει αφιερωσει την ζωή της στο να δείξει στον έξω κόσμο τα δεινά που περνούν οι άνθρωποι στο Μπαγκλαντές.
Οι άνθρωποι που εργάζονται σαν σκλάβοι σε αντίξοες και απάνθρωπες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί.
Η Τασλίμα Ακτερ, φωτογράφος και ακτιβίστρια ίσως κατάφερε να κάνει το εξής με αυτή την φωτογραφία. Να τραβήξει την προσοχή της άσπλαχνης Δύσης στην Ντάκα του Μπαγκλαντές. Να δείξει ότι οι 900 νεκροί να μην θυσιάστηκαν για το τίποτα. Ότι κάτι θ' αλλάξει.
Η τραγωδία του Μπαγκλαντές δεν είναι τόσο σημαντική για τα ΜΜΕ της Δύσης όσο άλλες που συμβαίνουν εντός των "ορίων της". Φταίνε βεβαίως τα ΜΜΕ αλλά φταίει και το κοινό. Το οποίο δείχνει επιλεκτική ευαισθησία. Σκεφτείτε μόνο αυτές τις ημέρες που ακόμα βγάζουν νεκρούς από τα συντρίμμια πόσο το έχετε συζητήσει αυτό το θέμα στην παρέα σας και κάντε την σύγκριση με άλλα διεθνή γεγονότα που έγιναν στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ....
Για την συγκεκριμένη φωτογραφία έχει ήδη χυθεί πολύ μελάνι.
Κάποιος είπε ότι αυτή η φωτογραφία προκαλεί μεγάλο πόνο αλλά και ταυτόχρονα είναι και νοσηρά όμορφη.
Η αγκαλιά μέχρι τον θάνατο συγκλονίζει. Αυτή είναι μια φωτογραφία που θα μας στοιχειώνει όλους, λένε άλλοι φωτογράφοι.
Η ίδια η φωτογράφος μιλάει για την φωτογραφία της στο περιοδικό TIME.
Με ρώτησαν πολλοί για την φωτογραφία αυτή. Προσπάθησα να μάθω γι' αυτούς αλλά δεν έβγαλα άκρη. Δεν ξέρω ούτε ποιοί είναι, ούτε τι σχέση είχαν.
Τους "ανακάλυψα" στο τέλος της ημέρας. Ημουν όλη μέρα στα ερείπια και έβλεπα τους διασώστες αλλά και πολίτες να βγάζουν τραυματισμένους εργάτες από τα συντρίμμια. Θυμάμαι ακόμα τα τρομαγμένα μάτια των συγγενών. Ημουν εξαντλημένη, τόσο πνευματικά όσο και σωματικά.
Ξαφνικά, ανακάλυψα το ζευγάρι αυτό, αγκαλιασμένο στα ερείπια. Το αίμα από τα μάτια του άνδρα έτρεχε σαν δάκρυ. Όταν τους είδα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Τους αισθάνθηκα σαν δικούς μου ανθρώπους. Τους έβλεπα τις τελευταίες τους στιγμές να κάθονται έτσι αγκαλιασμένοι, προσπαθώντας ό ένας να σώσει τον άλλο.
Κάθε φορά που κοιτάζω αυτή την φωτογραφία, αισθάνομαι άβολα. Με έχει στοιχειώσει. Είναι σα να μου λένε. Δεν είμαστε ακόμα δυο πτώματα. Δεν είμαστε φτηνά εργατικά χέρια και φτηνές ζωές. Είμαστε άνθρωποι σαν κι εσάς. Η ζωή μας είναι πολύτιμη και τα όνειρά μας το ίδιο.
Και καταλήγει: Η αγριότητα και η εκμετάλλευση θα συνεχιστεί. Γι' αυτό και θέλω η φωτογραφία αυτή να κάνει τον γύρο του κόσμου.
tragiko.net
από το Παλλήνη Press
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Θα σας παρακαλούσαμε θερμά να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή υπάρχουν καθημερινά και αρκετοί επισκέπτες του ιστολογίου οι οποίοι είναι ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν παραπέμπουν σε οποιοδήποτε διαφημιστικό υλικό.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε την αντίστοιχη πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας.
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μικρή καθυστέρηση και αφού τα ελέγξει κάποιος
από τη διαχείριση, όχι για λογοκρισία αλλά για έλεγχο για μη αναφορά
σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα
ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ ανάγκη
τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------