Πρέπει να συμβεί το κακό για να ξυπνήσουμε;

Eξοπλιστική φρενίτιδα στην Τουρκία, απραξία και αφασία στην πατρίδα μας. Επιμένουμε να 
κρούουμε τα καμπανάκια του κινδύνου, επιμένουμε να λέμε πως γινόμαστε όλο και πιό ελκυστικός στόχος για τον τουρκικό επεκτατισμό. Τι πρέπει να συμβεί; Να ζήσουμε τον εφιάλτη ενός εδαφικού ακρωτηριασμού για να σταματήσει ο κατήφορος;

Μόνο στα τελευταία πέντε χρόνια, η Τουρκία επένδυσε ποσό μεγαλύτερο από αυτό της "χρυσής" ελληνικής περιόδου των αμυντικών επενδύσεων (1996 – 2003), ενώ συνολικά μέχρι σήμερα έχει δαπανήσει περίπου 3,5 φορές περισσότερα κεφάλαια, θέτοντας τα θεμέλια για τις ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις στο ΝΑΤΟ, πλην ΗΠΑ, μέχρι το 2020.

Το ύψος των αμυντικών προγραμμάτων που έχει υπογράψει μόνο το τουρκικό υφυπουργείο αμυντικής βιομηχανίας (SSM) την τελευταία πενταετία ανέρχεται στο εντυπωσιακό νούμερο των των 45,4 δισ. τουρκικών λιρών (19.127.560.000 ευρώ) σημειώνοντας αύξηση 85% σε σχέση με το 2008 που ανέρχονταν σε 24.5 δισ. τουρκικές λίρες. Στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται οι αγορές που έχουν κάνει άλλες υπηρεσίες του τουρκικού υπουργείου Άμυνας που ανέρχονται περίπου σε 7 δισ. ευρώ για την ίδια περίοδο και αποτελούν νές παραγγελίες, οption κλπ.

Συγκεκριμένα το 2012 από τα 310 ενεργά προγράμματα τα 180 έχουν συμβασιοποιηθεί. Από αυτά ένα μικρό μέρος μόνο, το 11% αποτελούν άμεσες εισαγωγές συστημάτων από το εξωτερικό, 27% παράγονται εγχώρια με την προοπτική το 2020 να φτάσουν το 60% και 52% από κοινοπρακτικά σχήματα ξένων και τουρκικών εταιριών.

Κατά σειρά οικονομικού μεγέθους τα σημαντικότερα προγράμματα που θα υλοποιήσει τα επόμενα χρόνια το SSM, είναι το προϋπολογισμού 12,4 δισ. ευρώ πρόγραμμα προμήθειας των F-35A Lightning II, το προϋπολογισμού 2,6 δισ ευρώ πρόγραμμα των 50 επιθετικών ελικοπτέρων Τ-129 ATAK, το ύψους 2 δισ. ευρώ πρόγραμμα των 6 νέων υποβρυχίων Type 214, το πρόγραμμα 1,8 δισ. δολ. του άρματος μάχης Altay, το πρόγραμμα ύψος 1 δισ. δολ. του αυτοκινούμενου πυροβόλου Firtina κλπ.

Πάντως, όλα αυτά δεν αφορούν μόνο αγορές, αλλά και επενδύσεις: Το 2016 υπολογίζεται ότι ο κύκλος εργασιών της τουρκικής αμυντικής και αεροδιαστημικής βιομηχανίας θα ανέλθει σε 6,2 δισ ευρώ ενώ οι εξαγωγές σε 1,55 δισ. ευρώ.

Δεν θέλουμε να μπούμε στον πειρασμό να κάνουμε συγκρίσεις με την ελληνική πραγματικότητα, γιατί απλά δεν μπορεί να συγκρίνεις κάτι που υπάρχει (την αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας) με κάτι που δεν υπάρχει (την αμυντική βιομηχανία της Ελλάδας), πλην ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων. Απλά να σημειώσουμε ότι το διάγραμμα του ισοζυγίου ισχύος των δύο χωρών, πλέον θυμίζει ψαλίδα που ανοίγει και οι ευθύνες είναι κάτι παραπάνω από βαριές για τις πολιτικές ηγεσίες.

Και όταν γίνει το κακό (γιατί έτσι όπως οδεύει η κατάσταση δεν γλιτώνουμε το κακό...) δεν πρόκειται να τους σώσει ούτε η επίκληση στις "μίζες" του Άκη, ούτα η επίκληση στα προ 15ετίας "πάρτι των εξοπλισμών", ούτε τίποτα τέτοιο. Τότε θα λογοδοτήσουν και οι πρώην και οι νυν και οι επόμενοι γιατί άφησαν άοπλη την χώρα...

Διότι σήμερα μπορεί η στρατιωτική ηγεσία να χαϊδεύει τα αυτιά των πολιτικών και να ζητά μόνο "καύσιμα και ανταλλακτικά", αλλά αν έρθει η ώρα όπως το 1996 στα Ίμια και συναινέσουν πάλι σε εκχωρήσεις-ουδετεροποιήσεις εθνικού εδάφους επειδή "δεν είμαστε έτοιμοι" , τότε κάποιος θα πρέπει να πληρώσει. Και να μην τα ρίχνουν ο ένας στον άλλο...

Πηγή
Πηγή: http://www.zoomblog.org