Η θαμμένη Ιστορία της Σαλαμίνας

Η Σαλαμίνα, το μεγαλύτερο νησί του Αργοσαρωνικού, το νησί του Αίαντα και του Ευριπίδη, αποτελεί τον πιο δημοφιλή προορισμό διακοπών, ειδικά για τις ασθενέστερες οικονομικά «τάξεις». Η μικρή του απόσταση από τον Πειραιά και την Αθήνα είναι η αιτία που, το καλοκαίρι κυρίως, ο πληθυσμός της πολλαπλασιάζεται, υπερβαίνοντας τους 300.000 κατοίκους.

Το νησί θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει «φτωχό» αφού είναι εγκαταλελειμμένο στην τύχη του από τους κρατικούς φορείς, αλλά και από τους ίδιους τους κατοίκους του.

Όμως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά, όχι μόνο για τη Σαλαμίνα, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή, αφού το νησί αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ένας «ξεχασμένος άσσος» στο μανίκι της πολιτείας. Ποιό είναι αυτό το κρυφό χαρτί; Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας και ένα πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων ύψιστης ιστορικής σημασίας που θα μπορούσαν να έλκουν εκατομμύρια τουριστών από όλο τον κόσμο καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους!

Είναι αδιανόητο να παραβλέπουμε την Ιστορία μας αφήνοντας την, έρμαιο κάποιων συμφερόντων. Μέχρι όμως να φτάσουμε στο σημείο, να ενεργοποιήσουμε τον έντεχνα θαμμένο πλούτο του νησιού , ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος.
Στο θαλάσσιο χώρο όπου έγινε η Ιστορική και Παγκόσμιας σημασίας Ναυμαχία, υπάρχουν επιχειρήσεις επισκευής πλοίων, που συντελούν μέρα με την μέρα στην τραγική καταστροφή στις βυθισμένες τριήρεις, που σίγουρα υπάρχουν στην περιοχή.
Ο χώρος βέβαια έχει καταληφθεί νόμιμα χάρη στην, όπως λέγεται, “μεγαλοψυχία” κάποιων πολιτικών.
Ποιος έχει το δικαίωμα να κρατά το ένδοξο παρελθόν της Σαλαμίνας στο βυθό;
 Τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης αποτέλεσαν γεγονός παγκόσμιας σημασίας και ακτινοβολίας, αναζωπυρώνοντας για ένα μικρό διάστημα πάλι τον αγώνα για την επιστροφή των ελγινείων μαρμάρων στο φυσικό τους χώρο. Όμως , ακόμα και αν τα μάρμαρα του Παρθενώνα επιστρέψουν, το Μουσείο θα είναι πάλι «λειψό».
Ένα σπουδαίο κομμάτι της Ιστορίας θα απουσιάζει. Αυτό της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας που είναι άρρηκτα δεμένη με την συνέχιση του Ελληνικού και παγκόσμιου Πολιτισμού.
Αν η Ναυμαχία αυτή είχε διαφορετική έκβαση , αν δηλαδή είχαν νικηθεί οι Έλληνες από του Πέρσες, τότε ίσως να μην υπήρχαν τα εκθέματα του μουσείου της Ακρόπολης σήμερα και βέβαια δεν θα υπήρχε πολιτισμός.
Προς την κατεύθυνση αυτή δραστηριοποιείται εδώ και χρόνια ο Αξ/κός ε.α. του Π.Ν. κ.Χρήστος Μαριδάκης , Πρόεδρος του συλλόγου “AIANTIΣ” που μαζί με το γιό του Κυριάκο , δίνουν έναν άνισο αγώνα ενάντια σε κατεστημένα συμφέροντα κάτω από τα αδιάφορα μάτια των Κρατικών λειτουργών.

Κατόπιν  ενεργειών τους προς την Ε.Ε. κατάφεραν, να εξεταστεί για πρώτη φορά από την UNSECO και την Παγκόσμια Οργάνωση Αρχαίων Μνημείων ICOMOS, η εγκατάλειψη και η απαξίωση που δείχνει η Ελληνική Πολιτεία απέναντι στο σπουδαιότερο Ιστορικό και Αρχαιολογικό χώρο της Ελλάδας,
Σε δημοσιοποιημένη επιστολή του ο κ. Μαριδάκης αναφέρει μεταξύ άλλων: «Μετά από 35 χρόνια δημιουργήθηκε ένα “κύμα” αντιδράσεων σε Πανευρωπαϊκούς και Παγκόσμιους Οργανισμούς όσο αφορά την μέχρι τώρα πολιτική της Ελλάδας σε βάρος του σπουδαιότερου Ιστορικού χώρου του κόσμου».
Επίσης μας ενημερώνει  ότι η κηρυγμένη από την Πολιτείας Αρχαιολογική και Ιστορική περιοχή της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας απουσιάζει από τον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς!
To γεγονός αυτό έρχεται να μας προκαλέσει απορίες και εύλογα ερωτήματα. Είναι άραγε , τόσο σημαντικά τα ιδιωτικά συμφέροντα που μπορούν να παραγκωνίσουν και να καταδικάσουν σε αφάνεια την Ιστορία ή την κληρονομιά ενός Έθνους; Την Ιστορική κληρονομιά  μιας Ηπείρου;
Αν ναι, τότε δεν έχουν καμία σημασία, τα όσα λέγονται και γράφονται.
Επειδή όμως δεν είναι έτσι, θα συνεχιστεί ο αγώνας, για να πάρει η Σαλαμίνα τη θέση  που της ανήκει στην Ιστορία, μία θέση που δικαιούται και πρέπει να βοηθήσουν όλοι προς την κατεύθυνση αυτή.

Ήδη άρχισαν να γίνονται κάποιες κινήσεις διευρύνοντας τις εκδηλώσεις τιμής για τους Σαλαμινομάχους, όμως τους λείπει το «νεύρο» και η σωστή στόχευση. Μετά από τόσα χρόνια, μόλις πρόσφατα άρχισαν να γίνονται κινήσεις κατά του ΟΛΠ, ο οποίος είναι «ιδιοκτήτης» του ιστορικού αυτού χώρου.

Το θέμα θα το παρακολουθούμε από κοντά κι αυτό γιατί η Ιστορία είναι το μόνο «όπλο» που έχει απομείνει στον τόπο μας για να αμυνθεί κατά της επέλασης των βαρβάρων της παγκοσμιοποίησης και της ισοπέδωσης όλων των αξιών.

Η οικονομική κατοχή που έχουν επιβάλλει στην Πατρίδα μας οι διεθνείς τοκογλύφοι, με εκπρόσωπό τους τη Γερμανία και το σχέδιο διαμελισμού της Ελλάδας, για το οποίο θα μιλήσουμε σύντομα, θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν αφήναμε τους αρχαίους προγόνους μας να μας δείξουν το δρόμο.

Αν και βρισκόμαστε λίγο πριν το τέλος, εντούτοις μπορούμε ακόμα να αφήσουμε τον Λεωνίδα με τους 300 και τους Σαλαμινοναυμάχους να πάρουν το αίμα μας πίσω... Αρκεί να τους ακούσουμε...Ποτέ δεν είναι αργά...

Η τσουκνίδα