Η ιστορία της Ευγονικής (ΑΡΘΡΟ) + Αποπληθυσμός και Ευγονική (ΒΙΝΤΕΟ)

Ευγονισμός ή Ευγονική

Τι είναι Ευγονική?Κάνοντας μια πρόχειρη αναζήτηση στο google μπορείς να βρείς τον παρακάτω ορισμό:

Με τον όρο ευγονική εννοούμε το σύνολο των επιστημονικών ερευνών και πρακτικών εφαρμογών για τη βελτίωση των κληρονομικών χαρακτηριστικών του ανθρώπινου γένους .


 (πηγή).

Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στην ιστορία της Ευγονικής.

Η ιστορία της Ευγονικής

Ξέρουμε ότι οι εκτροφείς ζώων έχουν αρκετή επιτυχία στις ελεγχόμενες διασταυρώσεις ζώων με σκοπό τη βελτίωση της ράτσας τους και την απόκτηση ειδικών χαρακτηριστικών, ωφέλιμων κατά κάποιο τρόπο στον άνθρωπο. Το ίδιο επιτυγχάνουν οι καλλιεργητές φυτών ή ακόμα οι καλλιεργητές μικροοργανισμών. Τίθεται έτσι το ερώτημα αν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο με τον άνθρωπο, να κατευθυνθεί δηλαδή η εξέλιξη του προς κάποιους «καλούς» ή επιθυμητούς σκοπούς. Αυτό ακριβώς θέλει να κάνει η ευγονική, να βελτιώσει δηλαδή την ανθρώπινη φύση από γενετική άποψη.

Το πρόβλημα είναι ότι ο καθορισμός των «θετικών» ή επιθυμητών χαρακτηριστικών, όπως ιστορικά τουλάχιστον έχει αποδειχθεί, γίνεται συνήθως με βάση τα συμφέροντα μιας εκλεκτικής ομάδας ή ελίτ, η οποία θέλει να επιβάλλει τις απόψεις της στις άλλες ανθρώπινες ομάδες ή στη μείζονα ανθρωπότητα. Ένα άλλο επίσης πρόβλημα είναι το γεγονός ότι η ευγονική έχει γενικά τη τάση να αγνοεί το ρόλο που παίζει η επίδραση του περιβάλλοντος στη διαμόρφωση των ανθρώπινων χαρακτηριστικών.

Οι παραδοσιακά πάντως εκφρασθέντες σκοποί της ευγονικής είναι δύο:) Να απομονώσει ή να εμποδίσει την αναπαραγωγή (με στείρωση) γενετικά ελαττωματικών ατόμων και 2) Να ενθαρρύνει την αναπαραγωγή σωματικά και διανοητικά αρτίων ατόμων. Ο πρώτος σκοπός έχει χαρακτηρισθεί από μερικούς σαν αρνητική ευγονική, αλλά είναι βασικά κυρίαρχη θέση στις περισσότερες, αν όχι σε όλες τις ευγονικές κινήσεις.

Ο ανθρωπολόγος που προώθησε την ευγονική επινόησε πολύτιμες ερευνητικές μεθόδους και θεμελίωσε τις επιστήμες της βιομετρίας και της μετεωρολογίας

Η ιδέα για τη βελτίωση της ανθρώπινης ράτσας με βάση τη κληρονομικότητα ανάγεται σε πολύ παλιές εποχές. Γνωρίζουμε την άποψη των αρχαίων Σπαρτιατών για τα ελαττωματικά παιδιά, που τα έριχναν στον Καιάδα. Η «Πολιτεία» επίσης του Πλάτωνα εξιδανικεύει μια κοινωνία στην οποία υπάρχει μια συνεχής επιλογή για τη βελτίωση του ανθρωπίνου γένους. Ο Βρετανός οικονομολόγος Τόμας Μάλθους επεσήμανε τον αγώνα για την επιβίωση, τον οποίο ο Δαρβίνος τον είδε 

σαν ένα μέσο για την εξέλιξη. Η πρώτη σημαντική εργασία για την ευγονική ήταν το βιβλίο «Η Κληρονομική Μεγαλοφυία» (1869) του ¶γγλου φυσιοδίφη και εξαδέλφου του Δαρβίνου, Φράνσις Γκάλτον (1822 – 1911), όπου αυτός παρουσίασε τα αποτελέσματα των μελετών του για τις οικογένειες επιφανών ανθρώπων, σα μια απόδειξη της άποψης του ότι «θα ήταν πολύ πρακτικό να δημιουργήσουμε μια πολύ προικισμένη ράτσα ανθρώπων με συνετούς γάμους στη διάρκεια αρκετών συνεχόμενων γενεών». Το 1883 δημοσίευσε το βιβλίο του «Έρευνες πάνω στην Ανθρώπινη Ικανότητα» στο οποίο επινόησε τον Αγγλικό όρο θυςθπΐοδ, δηλαδή ευγονική, τον οποίο παρήγαγε από την Ελληνική λέξη ευγενής.

Ο ορισμός που έδωσε σε αυτό για την ευγονική είναι ο εξής:

«Έργο της ευγονικής είναι να εξετάζει τις πράξεις ή ενέργειες του κοινωνικού συνόλου, οι οποίες ασκούν κάποια επίδραση στη βελτίωση ή χειροτέρευση των σωματικών ή ψυχικών ιδιοτήτων των μελλοντικών γενεών μιας φυλής». Στο βιβλίο του «Η Φυσική Κληρονομικότητα» (1889) πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη και εφαρμογή προχωρημένων στατιστικών μεθόδων για τη μελέτη του ανθρώπου.

Προώθησε την επιστημονική μετεωρολογία, συνέταξε τον πρώτο μετεωρολογικό χάρτη εισάγοντας τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα και προσδιόρισε τους αντικυκλώνες. Εισήγαγε, μεταξύ άλλων, την επιστήμη της βιομετρίας, τις στατιστικές έννοιες της συσχέτισης και της παλινδρόμησης, τις μεθόδους της ιστοριομετρίας, της ψυχομετρίας και της διαφορικής ψυχολογίας, όπως και μια τεχνική για την εξέταση των δακτυλικών αποτυπωμάτων που διαρκεί ως τις ημέρες μας.

Παρόλο που η προσέγγιση του Γκάλτον στην ευγονική ήταν βασικά θετική, αυτός δεν μπόρεσε να ξεπεράσει μερικές από τις προκαταλήψεις ενός ¶γγλου τζέντλεμαν σε σχέση με τη κοινωνική τάξη και τη ράτσα. Έτσι στις μελέτες του για τις οικογένειες των επιφανών ανθρώπων, αυτός υποτίμησε την εμφανή επίδραση ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος. Ο ίδιος ανέπτυξε και χρησιμοποίησε πολλές από τις στατιστικές μεθόδους για τη μελέτη των πληθυσμών και ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την αξία της μελέτης των διδύμων για την έρευνα της κληρονομικότητας. Παρόλο που προσέδωσε μια θρησκευτική σχεδόν σημασία στην ευγονική κίνηση, δεν τη σκεφτόταν με επαναστατικούς όρους, αλλά σα μια παράλληλη δραστηριότητα μαζί με την παλιά συνήθεια της τυχαίας σμίξης των ανθρώπων.

Ο Γκάλτον δώρισε το 1904 μια υποτροφία για έρευνα στην ευγονική και με τη διαθήκη του προσέφερε κεφάλαια για τη δημιουργία μιας έδρας ευγονικής στο Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Την υποτροφία και την έδρα την πήρε τελικά ο μαθηματικός Καρλ Πήρσον, ο οποίος βοήθησε στη δημιουργία της επιστήμης της Βιομετρίας, της στατιστικής δηλαδή πλευράς της βιολογίας. Ο Πήρσον ήταν όμως ρατσιστής. Πίστευε ότι το περιβάλλον επηρέαζε ελάχιστα στην ανάπτυξη των διανοητικών ή συναισθηματικών ιδιοτήτων, ότι ο υψηλός δείκτης γεννήσεων των πτωχών ήταν μια απειλή για το πολιτισμό και ότι οι «ανώτερες» φυλές θα πρέπει να αντικαταστήσουν τις «κατώτερες». Οι απόψεις του έδωσαν έκφραση σε αυτούς που πίστευαν στη φυλετική και τη ταξική ανωτερότητα. Καλώς λοιπόν κατηγορήθηκε μαζί με την ευγονική κίνηση των ΗΠΑ για την τρομακτική κατάχρηση της ευγονικής στη Χιτλερική Γερμανία. Η Αγγλική Εταιρία της Ευγονικής που ιδρύθηκε το 1907 από το Γκάλτον, αντιτίθετο στις απόψεις του Πήρσον, αλλά και η ίδια ήταν αρκετά αργή στην απόρριψη των προκαταλήψεων που επικρατούσαν εκείνη την εποχή.

Η Αμερικανική Ευγονική Εταιρία ιδρύθηκε το 1926 από ανθρώπους που πίστευαν «ότι η λευκή φυλή ήταν ανώτερη από τις άλλες φυλές και επιπλέον ότι η «Βόρειοι» λευκοί ήσαν ανώτεροι από τους άλλους λευκούς». Αυτοί θεωρούσαν τις φυλές σαν αμιγείς ομάδες, αρκετά διαχωρισμένες μεταξύ τους. Δεν ήξεραν ότι όλες οι φυλές είναι μίξεις πολλών τύπων, ότι η κατανομή των γονιδίων μεταβάλλεται σε αυτές αναλογικά και όχι σε είδος, όπως αποδεικνύεται από τη κατανομή των διάφορων ομάδων αίματος σε όλες τις φυλές. Δεν συνειδητοποίησαν ότι το περιβάλλον είναι τόσο ανεξέλεγκτο, που οι επιστήμονες δεν μπορούν λογικά να προτείνουν απόψεις για να αποδώσουν γενετικές διαφορές στις διάφορες φυλές. Επιπλέον, αυτοί πίστευαν ότι οι ανώτερες τάξεις είχαν ανώτερες γενετικές ιδιότητες, που δικαιολογούσαν το γεγονός ότι ήσαν η τάξη του πλούτου και της εξουσίας.

Η επιστήμη εκείνης της εποχής υποστήριξε διάφορες ακραίες απόψεις για την «ανοησία» και για τους «εγκληματικούς τύπους». Τα τεστ ευφυίας, που εισήχθησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1900 από το Γάλλο ψυχολόγο ¶λφρεντ Μπίνετ, θεωρήθηκαν, σε αντίθεση με τις απόψεις του ίδιου του Μπίνετ, ότι ήσαν δείκτες της έμφυτης, γενετικής ευφυίας του ατόμου. Η εγκληματικότητα εθεωρείτο γενικά σαν ένα επακόλουθο της ανοησίας. Έγιναν μελέτες πάνω σε εκφυλισμένες οικογενειακές γενεαλογίες για να αποδείξουν ότι εκατοντάδες άτομα σε κάθε μια από αυτές ήσαν ανόητοι ή εγκληματικοί τύποι, λόγω της κληρονομικότητα που δέχθηκαν από ένα μοναδικό πρόγονο, πριν από πέντε ή έξη γενεές. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι οι μετανάστες από τη νότια (Ιταλοί και Έλληνες) και την ανατολική Ευρώπη, εκτός από το να είναι κοινωνικά κατώτεροι, περιελάμβαναν εγκληματικά και ελαττωματικά γένη. Υπήρχαν πολλά πράγματα στη διανοητική ατμόσφαιρα των ΗΠΑ εκείνη την εποχή που καλλιέργησαν μια ακραία ρατσιστική άποψη με βάση της θεωρία της κληρονομικότητας.

Ακόμα οι ευγονιστές προσπάθησαν ιδιαιτέρως να περιορίσουν τη μετανάστευση. Τα επιχειρήματα τους μαζί με αυτά άλλων ομάδων που υπερασπιζόντουσαν τους περιορισμούς για διαφορετικούς λόγους, κορυφώθηκαν με τη ψήφιση της Νομοθετικής Πράξης για τη Μετανάστευση το 1924, η οποία περιόρισε τον αριθμό των μεταναστών στους 150.000 ετησίως, με όχι περισσότερο από 2% για κάθε εθνικότητα. Αργότερα έγινε σαφές ότι το υλικό που είχαν παρουσιάσει οι οπαδοί της ευγονικής στις ακροάσεις του Κογκρέσου είχε πολύ μικρή επιστημονική οζίο.

Οι ευγονιστές αυτό το καιρό έδιναν μεγάλη έμφαση στη στείρωση των ελαττωματικών ατόμων. Κατά το 1931 είχαν θεσπιστεί νόμοι στείρωσης σε 27 πολιτείες των ΗΠΑ και κατά το 1935 αυτοί οι νόμοι είχαν περάσει στη Δανία, την Ελβετία, τη Γερμανία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία (όλοι αυτοί μέτα τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, αρχισαν να κατηγορούν τον Κινέζους για τους νόμου στείρωσης). Οι περισσότεροι από αυτούς τους νόμους προέβλεπαν την εκούσια ή υποχρεωτική στείρωση ορισμένων ομάδων ανθρώπων που εθεωρούντο παρανοϊκοί, με νοητική ανεπάρκεια ή επιληπτικοί. Μερικοί εφαρμόζοντο εξίσου στους κατ’ έξιν εγκληματίες και οτους παρεκκλίνοντες σεξουαλικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο σκοπός ήταν καθαρά ευγονικός, αν και μερικοί νόμοι επέτρεπαν σιωπηρά την στείρωση για κοινωνικούς περισσότερο παρά για γενετικούς λόγους. Στις ΗΠΑ οι περισσότερες πολιτείες δεν εφήρμοσαν ευρέως αυτά τα ακραία μέτρα και ο αριθμός των στειρώσεων σπάνια ξεπερνούσε τους 100 το χρόνο. Η εξαίρεση ήταν η Καλιφόρνια, όπου ο μέσος όρος των στειρώσεων ήταν περισσότεροι από 350 το χρόνο με ένα σύνολο 9.931 κατά το 1935, και μερικές από τις πολιτείες του Νότου, που είχαν αρκετά υψηλά ποσοστά στείρωσης σχετικά με τους πληθυσμούς τους.

Οι υποθέσεις των ευγονιοτών υπέστησαν οξεία κριτική τη δεκαετία του ’30 και δυσφημίστηκαν μετά τη μεγαλύτερη κατάχρηση αυτής της ιδέας από τη Χιτλερική Γερμανία, όπου με την αιτιολογία της δημιουργίας μιας «υπερφυλής», οι Ναζί δολοφόνησαν εκατομμύρια ανθρώπων που θεωρήθηκαν ότι είχαν κατώτερα γονίδια (Εβραίοι, Τσιγγάνοι, παράφρονες και ομοφυλόφιλοι). Το γεγονός πάντως είναι ότι ο Χίτλερ έκλεψε τις περισσότερες ιδέες του για την ευγονική από τις ΗΠΑ. Η δημοτικότητα της ευγονικής και του κοινωνικού Δαρβινισμού συνεχίσθηκε στις ΗΠΑ και στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μεμονωμένα παραδείγματα ακούσιας στείρωσης ελαττωματικών ατόμων συνεχίστηκαν στις ΗΠΑ ακόμα και στη δεκαετία του 1970.

Η ευγονική όμως δεν πέθανε με το τέλος του 2ο Παγκοσμίου Πολέμου και την πτώση της Γερμανίας. Το 1956 ο Frederick Osborn δήλωσε τη νέα πολιτική της ευγονικής, την κρυπτοευγονική σε μια προσπάθεια αποσύνδεσης από τα φαντάσματα του παρελθόντος. «Οι ανθρωποι δε θα δεχθούν την ιδέα ότι δεύτερης διαλογής… πρέπει να τους δώσουμε άλλα κίνητρα (για να περιορίσουμε την αναπαραγωγή του) Πρέπει να βρούμε ένα σύστημα εθελοντικής ασυνείδητης επιλογής»”. έλεγε.

Στενά συνδεδεμένη με την ευγονική είναι η πολιτική του πληθυσμιακού ελέγχου. Το μεγάλο αυτό θέμα δεν εξαντλείται με μικρές αναφορές. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι για το σκοπό του πληθυσμιακού επέγχου ιδρύθηκε το 1952 το Πληθυσμιακό Συμβούλιο. Ιδρυτής του ο John Rockefeller o III (όποια πέτρα και να σηκώσεις έναν ΡΦ βρίσκεις). Το συμβούλιο ξόδεψε περίπου 176 εκατομμύρια δολάρια τα 25 πρώτα χρόνια λειτουργίας του. Η σχέση του με τον Kissinger φαίνεται από το γεγονός ότι το 1974 το Εθνικό Συμβούλιο των ΗΠΑ κυκλοφόρησε μια εγκύκλιο 200 σελίδων με θέμα “National Security Study Memorandum 200: Implications of Worldwide Population Growth for U.S. Security and Overseas Interests”.. το οποίο έλεγε ότι η αύξηση του πληθυσμού στην Αφρική είναι ενάντια στην ασφάλεια των ΗΠΑ…. (πότε ήρθε το ΑIDS? – γιατί δεν υπάρχει έλειξη βασικών τροφών και υγεινή στην Αφρική;, μήπως όλα είναι θέμα συμπτώσεων).

Ήταν το 1798, όταν ο Αγγλος κληρικός και οικονομολόγος Thomas Robert Malthus εξέδωσε ένα δοκίμιο για την αρχή του πληθυσμού (Essay on the Principle of Population). Το κείμενο tου που έμελλε τους επόμενους αιώνες να ασκήσει τεράστια επίδραση στη Δυτική σκέψη.

Η πληθυσμιακή θεωρία του Malthus: Μικρή αύξηση του πληθυσμού οδηγεί σε αύξηση των παραγωγικών μέσων (συμπεριλαμβανομένου και του εργατικού δυναμικού) που με τη σειρά της οδηγεί σε αύξηση της διαθέσιμης τροφής για εν εν λόγω πληθυσμό. Η αύξηση της διαθέσιμης τροφής οδηγεί σε εκ νέου αύξηση του πληθυσμού.

Συσχέτιζε τον πληθυσμό με την παραγωγικότητα και τη διαθεσιμότητα της τροφής. Μικρή αύξηση του πληθυσμού οδηγεί σε αύξηση των παραγωγικών μέσων (συμπεριλαμβανομένου και του εργατικού δυναμικού) που με τη σειρά της οδηγεί σε αύξηση της διαθέσιμης τροφής για εν εν λόγω πληθυσμό. Η αύξηση της διαθέσιμης τροφής οδηγεί σε εκ νέου αύξηση του πληθυσμού. Δημιουργείται ένας κύκλος δηλαδή. Όμως η θετική ανάδραση σύντομα γίνεται αρνητική μιας και ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού υπερβαίνει τον ρυθμό της ανάπτυξης της τροφής. Σύντομα εμφανίζεται έλλειμμα στην τροφή το οποίο ο υποσιτιζόμενος πληθυσμός διαθέτει μονάχα δύο τρόπους για να το αντιμετωπίσει: τον πόλεμο και την λιμοκτονία.

Το μοντέλο Malthus αντιστοιχεί σε μεγάλο βαθμό σε πληθυσμούς βακτηρίων σε εργαστηριακές καλλιέργειες. Η διαφορά είναι ότι οι καλλιέργειες βακτηρίων αποτελούν κλειστά συστήματα με πεπερασμένο βαθμό ανταπόκρισης στις τροφικές απαιτήσεις του καλλιεργούμενου πληθυσμού. Όταν τα πράγματα αφορούν τη βιόσφαιρα και όχι μια καλλιέργεια εργαστηρίου τα πράγματα είναι σαφώς πιο περίπλοκα.

Η πληθυσμιακή θεωρία του Malthus ήταν αυτή που επηρέασε έντονα τον Κάρολο Δαρβίνο για να αναπτύξει τη θεωρία της εξέλιξης έχοντας σαν υπόβαθρο τους νόμους της κληρονομικότητας του Μέντελ. Οι πληθυσμοί του Malthus που βρίσκονταν σε ανταγωνισμό για την εξασφάλιση τπς τροφής αποτέλεσε ένα από τα πιο ισχυρά ερεθίσματα στη σκέψη για τη διαμόρφωση εννοιών όπως η επιβίωση του ικανοτέρου, ή του καταλληλότερου είδους. Όπως αναφέραμε ο Δαρβίνος με την σειρά του επέδρασε καταλυτικά στη σκέψη του Galton και την ανάπτυξη της έννοιας της ευγονικής.

Από τον Malthus, στον Δαρβίνου, στον Galton και τέλος στον νεοφιλελευθερισμο είχαμε το εξής σχήμα: προβολή οικονομικών και κοινωνικών προβλέψεων στην βιολογία, επανεμφύτευση τους από τη βιολογία, στην οικονομία και την κοινωνία, αφού πρώτα έχουν ισχυρά δογμοτοποιηθεί. Ο Engels αργότερα είπε: Ολόκληρη η δαρβινική διδασκαλία του αγώνα για την ύπαρξη είναι μια μεταφορά από την κοινωνία στην ζώσα φύση του δόγματος του Hobe “bellum omnium conta omnes” και του δόγματος περί ανταγωνισμού συνδυασμένων με την πληθυσμιακή θεωρία του Malthus.

Σύχρονες Έννοιες

Όταν ο Galton συνέθετε την έννοια της ευγονικής είχε κατά νου τον κίνδυνο της μειωμένης αναπαραγωγικότητας των ανωτέρων στρωμάτων της αγγλικής κοινωνίας. Την αγωνία του μοιραζόταν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, υποστηρικτής της ευγονικής Theodore Roosevelt που προειδοποιούσε ότι η αποτυχία ζευγαριών αγγλοσαξωνικής καταγωγής να κάνουν μεγάλες οικογένειες θα οδηγούσε σε «φυλετική αυτοκτονία»”. Μπορεί η βάση μιας επιστημονικής θεωρίας ή φόβου να είναι ο φόβος; Ο φόβος του διαφορετικού; Κάπου εδώ αρχίζουν να διαφαίνονται οι πηγές της ευγονικής αντίληψης της κοινωνίας. Είναι βασικά η επιδίωξη της Κυρίαρχης Κοινωνικής Ομάδας, ταξικής ή συχνότερα φυλετικής να διατηρηθεί τα προνόμια της, να διατηρήσει το status quo. Αν δεν μπορεί να το κάνει με πολιτικά μέσα, ονειρεύεται να το επιδιώξει μέσω της βιολογίας και της ρύθμισης της αναπαραγωγικότητας.

Έτσι, κυρίαρχες επιστημονικές θεωρήσεις των τελευταίων αιώνων δεν είναι παρά παιδιά των κυρίαρχων φυλετικών ομάδων (Malthus, Δαρβίνο, και Galton, που ήταν όλοι Αγγλοσάξωνες). Η εισαγωγή της έννοιας της επιβίωσης του ικανοτέρου και της φυσικής επιλογής στο κοινωνικό πεδίο απάλλαξε τις κυρίαρχες τάξεις και φυλές από το βάσανο της ηθικής του ανθρωπισμού. Έτσι βγήκε και το συμπέρασμα ότι οι ανισότητες υπάρχουν γιατί έτσι είναι ο τρόπος της φύσης. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι γιατί είναι πιο ικανοί από τους μη πλούσιους, οι μορφωμένοι γίνονται πιο μορφωμένοι επειδή είναι πιο έξυπνοι κτλ.

Αυτό τα δάνεια κοινωνικών αντιλήψεων στην επιστήμη και η τοκισμένη επιστροφή τους από την επιστήμη στην κοινωνία διαμόρφωσαν ένα αλληλένδετο πλέγμα, του είδους που ο ανατρεπτικός ιστορικός της επιστήμη: Kuhn ονόμασε παράδειγμα. Το παράδειγμα είναι μια σύνθετη παραδοχή, που επεκτείνεται στην επιστήμη, την κοινωνία, την οικονομία, την πολιτική και αντικατοπτρίζει όχι την αλήθεια αλλά το πνεύμα της εποχής. Αυτό το παράδειγμα γέννησε τη θεωρία της εξέλιξης, την ελεύθερη οικονομία, το ναζισμό και τον νεοφιλευθερισμό, το κοσμοείδωλο των Αρίων και των Αγγλοσαξώνων.

Είδαμε το κίνημα της ευγονικής όπως αυτό διαμορφώθηκε στο σχετικό κοντινό παρελθόν. Η αλήθεια είναι όμως ότι η ευγονική σκέψη διατρέχει την ανθρώπινη ιστορία και συνοδοιπορεί με τους εκάστοτε πολιτισμούς. Η αρχαία Σπάρτη ήταν ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα ευγονικής πολιτείας. Τα δύσμορφα, τα κακό σχηματισμένα κτλ βρέφη αφήνονται στην μοίρα του Αποθέτη. Οι νόρμες της ευγονικής διατρέχουν επίσης τις ιδιαίτερα ρατσιστικές ή ταξικές κοινωνίες. Παράδειγμα η Ινδία με το σύστημα της κάστας. Η επιμειξία ανάμεσα στις κάστες και η σεξουαλική επαφή ανάμεσα σε άτομα της ανώτερης κάστας με άτομα της κατώτερης είναι έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η λέξη γαλαζοαίματος που αποδίδεται στα μέλη της βασιλικής οικογένειας ιστορικά προήρθε από μια αβάσιμη εμπειρική μέθοδο των Ισπανών να αναγνωρίζουν τους καθαρούς Ισπανούς από αυτούς είχαν προκύψει από Μαυριτανούς. Σε όλο τον κόσμο οι ευγενείς οφείλουν να διατηρούν την γονιδιακή τους καθαρότητα. Ακόμα όσο απίθανο και να φαίνεται μυθολογίες και θρησκείες διατρέχονται από το πνεύμα της Ευγονικής σκέψης. Ο Μωυσής ήταν έκθετος αλλά κατάφερε να επιβειώσει από τον Φαραω. Ο Ρωμύλος και Ρώμος ήταν έκθετα παιδιά που μεγάλωσε η λύκαινα, επιβειώσανε μέσω φυσικής επιλογής κτλ

Ο Φρόιντ χρησιμοποίησε τον Οιδίποδα για να καταδείξει την πρώιμη εκδήλωση σεξουαλικότητας του βρέφους προς την μητέρα. Όμως άμα δούμε την ιστορία του Οιδίποδα θα δούμε ότι είναι περισσότερο ευγονική παρά σεξουαλική. Ο ίδιος ο Οιδίποδας ήταν έκθετος στον Κιθαιρώνα με εντολή του πατέρα του. Ο Οιδίποδας ήταν ακόμα ένας ήρωας που κατάφερε να επιβιώσει, ένας ακόμη εκλεκτός της φυσικής επιλογής.

Ο Dawkins άλλαξε τη σκέψη του Δαρβινου θεωρώντας πως η κινητήριος δύναμη της εξέλιξης δεν ήταν η επιβίωση του ατόμου αλλά η επιβίωση των ιδιαίτερων γονιδιακών γνωρισμάτων. Το γονίδιο επρεπε να επιβιώσει στον στίβο μάχης της φυσικής επιλογής ΚΑΙ όχι το άτομο.

Τι κάνει την ευγονική σκέψη τόσο διαχρονική. Μια απάντηση προσπαθεί να δώσει ο Richard Dawkins. Ο Dawkins με την θεωρία του για το εγωιστικό γονίδιο. Ο Dawkins άλλαξε τη σκέψη του Δαρβινου θεωρώντας πως η κινητήριος δύναμη της εξέλιξης δεν ήταν η επιβίωση του ατόμου αλλά η επιβίωση των ιδιαίτερων γονιδιακών γνωρισμάτων. Το γονίδιο επρεπε να επιβιώσει στον στίβο μάχης της φυσικής επιλογής ΚΑΙ όχι το άτομο. Ο Dawkins περιέγραψε αυτή την εκδοχή του Δαρβινισμού με τον όρο εγωιστικό γονίδιο. Η ευγονική και η ρατσιστική συμπεριφορά δεν είναι παρά ταξικοί ή φυλετικοί εγωισμοί που υπαγορεύονται από αυτό το εγωιστικό γονίδιο.

Η Ευγονική δεν είναι παρά η ιδεολογικόποιηση ενός ορμεμφυτου, η φιλοσοφική διακήρυξη του εγωιστικού γονιδίου. Η ειρωνεία είναι ότι ο Dawkins περά από το εγωιστικό γονίδιο εισήγαγε και ένα άκρως αιρετικό για τις βιολογικές επιστήμες όρο, τον όρο του μιμίδιου. Το μιμίδιο είναι η μικρότερη μονάδα που μεταφέρει εξωγονιδιακά πληροφορίες και που δεν έχει απαραιτήτως βιολογική ή υλική βάση. Το μιμίδιο είναι κάτι πλατωνικό.

Human Gerome Project: H χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος και η υπόσχεση ότι ο άνθρωπος θα μπορεί να προβλέψει τις ασθένειες και να τις θεραπεύει. Τι άλλο εργαλείο θα μπορούσε να θέλει η ευγονική; (Σκεφείτε ότι λιγότερα παιδιά με γενετικές ανωμαλίες ισοδυναμεί περισσότερες αμβλώσεις). Τι θέλουμε να φτιάξουμε με τον έλεγχο των γονιδιών; Σπαρτιάτες οπλίτες, βασιλιάδες, Αρίους, ποιος θα ξεκινήσει να ζωγραφίσει με το πινέλο του θεού το μέλλον της ανθρωπότητας; Προφανώς οι ομάδες που έχουν την δύναμη να έχουν αυτή την τεχνολογία. Δεν πρόκειται να είναι για σένα και για μένα πάντως

Σκεφτείτε ότι το επίπεδο ενός πολιτισμού καθορίζεται όχι μόνο από την τεχνογνωσία του αλλά από την ευαισθησία που δείχνει συνολικά σε άλλες ομάδες. Τα παιδιά με γενετικές ανωμαλίες είναι το άλας του πολιτισμού μας και μας διδάσκουν τον ανθρωπισμό και την ευαισθησία. Ο μελλοντικός Μπετόβεν θα θανατωθεί όταν είναι στη μήτρα επείδη θα είναι κουφός; Ποιός θα αποφασίσει ποια γονίδια και ποιοί άνθρωποι είναι τελικά άχρηστοι; Μήπως στο αδιάσπαστο ανθρώπινο ων είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις την ήρα από το σιτάρι;

ΠΗΓΗ: http://thenetwar.com (πρώτο μέρος και δέυτερο μέρος).

Αποπληθυσμος και Ευγονική(βίντεο).

elliniki-sinidisi
http://www.katohika.gr/