Οραματισμός και Υγεία

...και η θεραπευτική μέθοδος "Σίμονσον"

Στην Αγγλία, πριν μερικά χρόνια, ένας ασθενής είχε καρκίνο σε προχωρημένη φάση. Οι γιατροί του έδιναν ελάχιστους μήνες ζωή. Αλλά η φύση είχε θελήσει αλλιώς. Χωρίς ούτε και ο ίδιος να ξέρει από πού εμπνεύστηκε τον οραματισμό του - που έγινε κλασσικός - οραματιζόταν τους όγκους σαν ...γρασίδι. Πράσινο, εγγλέζικο γρασίδι. Και προβατάκια, πολλά προβατάκια έρχονταν κάθε φορά που έκανε τον οραματισμό του και το έτρωγαν! Το έτρωγαν, το έτρωγαν, ώσπου κάποτε το έφαγαν όλο. 
Τότε ακριβώς οι εξετάσεις έδειξαν στους κατάπληκτους γιατρούς αυτό που ο ίδιος ο ασθενής αισθανόταν ήδη. Δεν υπήρχε καρκίνος. Άλλη μία μέθοδος είναι να οραματίζεται ο ασθενής, το μέλος που πάσχει ως υγιές. Παίρνετε μια εικόνα του οργάνου που σας ενδιαφέρει από έναν άτλαντα φυσιολογίας που δείχνει τα ανθρώπινα όργανα - για να ξέρετε πώς είναι ένα υγιές όργανο, ένα νεφρό ας πούμε - και αρχίζετε με τον οραματισμό να σχηματίζετε το πάσχον σε υγιές. 

Άλλος τρόπος που επιστρατεύει τις απίστευτες θεραπευτικές ιδιότητες του πνεύματος, είναι ο οραματισμός του Χριστού ή ενός αγγελικού όντος, από πάνω σας, να λούζει με ακτίνες φωτός το σημείο που πάσχει. Η πανίσχυρη ακτινοβολία αποκαθιστά τη βλάβη σε μέρες. Σαν προσθήκη βοήθειας, οραματιστείτε ένα χρυσόλευκο φως να καλύπτει το χώρο που βρίσκεστε, γιατί το χρυσόλευκο είναι το κατ' εξοχήν θεραπευτικό χρώμα που εκφράζει υγεία, αρμονία, ισορροπία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε είδους ασθένεια.

Να τονίσουμε εδώ ότι δεν πρέπει να έχετε αρνητική διάθεση ή αισθήματα αμφιβολίας προς το γιατρό σας. Αν έχετε, αλλάξτε τον. Πρέπει να εμπιστεύεστε για να βοηθήσετε τον εαυτό σας. Αναφορές στην συντεχνιακή ιατρική πραγματικότητα ή το ιατρικό κατεστημένο δεν βοηθούν στην ενεργειακή τόνωση της θεραπείας, παράγοντας πολύ πιο σημαντικός. Στόχος σας είναι η επιστράτευση του κρυμμένου ανθρώπινου δυναμικού και όχι η κριτική. 

Οραματίζεστε το γιατρό που σας φροντίζει ή θα σας χειρουργήσει με την πιο θετική εικόνα. Μπορείτε να τον φανταστείτε φωτεινό να συμπυκνώνει πάνω του όλη τη δύναμη και την ευλογία του Πνεύματος, να εμπνέει εμπιστοσύνη, αγάπη και συμπόνια, να αποτελεί ένα θεϊκό απεσταλμένο που παρουσιάστηκε ειδικά για να σας θεραπεύσει! Το ίδιο πρέπει να κάνετε και για τα φάρμακα που σας χορηγούνται. Η κριτική στάση απέναντί τους για τους γνωστούς λόγους, είναι τώρα άστοχη. Αντίθετα, τα φαντάζεστε φωτεινά και ακτινοβόλα, να ισχυροποιούν τον οργανισμό σας και να εξαφανίζουν την αρρώστια. Να θυμάστε πάντα: "Όλα παίζονται μέσα στο πνεύμα!" 

Προικισμένοι επιστήμονες ή τσαρλατάνοι, ενεργειακές θεραπείες ή φαρμακοβιομηχανίες, τίποτε δεν είναι ικανό να σας βλάψει ή να σας γιάνει, αν εσείς δεν το επιτρέψετε. Να θυμάστε επίσης τον Λουί Παστέρ που τόνιζε: "Τα μικρόβια δεν είναι τίποτα! Το βιολογικό περιβάλλον είναι το παν!" Εδώ προχωράμε στην Βιολογία της Ελπίδας. Σήμερα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι και το πιο θανατηφόρο μικρόβιο δεν έχει ισχύ, αν ο άνθρωπος έχει ισχυρό ψυχολογικό υπόβαθρο και πιστεύει στη ζωή. Το θέμα είναι τεράστιο, όμως, επιγραμματικά "αυτά που σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε επηρεάζουν την ψυχική μας διάθεση και αυτή η ψυχική διάθεση κάνει το σώμα να λειτουργεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Το σώμα μας ακολουθεί τις σκέψεις μας". Όταν λέμε "είμαι χαρούμενος", αυτή η σωματική ζωτικότητα που εκδηλώνεται μέσα από τη χαρά, εκφράζεται με συγκεκριμένες σωματικές αλλαγές, που εκδηλώνονται βασικά μέσα από το αυτόνομο νευρικό σύστημα και το ανοσοποιητικό σύστημα. Π.χ. αλλιώς λειτουργεί η καρδιά όταν είστε θυμωμένοι, αλλιώς όταν είστε ήρεμοι. Αν κάποιος σκεφτεί πως συμβαίνει ένα ατύχημα, το σώμα αντιδρά με μια σειρά από βιοχημικές αλλαγές που προετοιμάζουν τον οργανισμό να αντιμετωπίσει το ατύχημα. Έτσι και η ψυχική σας διάθεση επιδρά στο ανοσοποιητικό σύστημα. Όταν αυτό λειτουργεί κανονικά, καθαρίζει το σώμα από τα παθογόνα και νεκρά σώματα. Κάθε ξένο σώμα, γύρη, μικρόβιο, καταστρέφεται. 

Ο Παστέρ το υποπτεύθηκε αυτό καθώς σκεφτόταν πως από το λοιμό της Αθήνας, όταν οι περισσότεροι πέθαιναν, κάποιοι κουβαλούσαν τα πτώματα, τα έσερναν και τα έκαιγαν χωρίς να νοσούν. Ο Παράκελσος βοηθούσε τους ασθενείς με πανώλη χωρίς να αρρωσταίνει. Κάτι κρυβόταν, λοιπόν, στο ανοσοποιητικό σύστημα. Έτσι εμβολίασε δέκα κότες με τον ιό του άνθρακα - που είναι θανατηφόρος - και έβαλε πέντε σε ένα συνηθισμένο κοτέτσι και πέντε σε κοτέτσι με χαμηλή θερμοκρασία. Η ψύξη λειτουργούσε ως παράγοντας στρες. Οι πέντε πρώτες κότες παρέμειναν υγιείς, οι δεύτερες πέντε ψόφησαν  όλες. Στρες δεν είναι μόνο τα ψυχολογικά προβλήματα.

Όταν δεν έχεις να φας, όταν φοβάσαι, όταν βρίσκεσαι σε συνθήκες πολέμου, οι μεγάλες μαζικές καταστροφές, οι βομβαρδισμοί, οι αγχωτικές ειδήσεις, η δημιουργία απόγνωσης, η καταστροφή της ελπίδας ... αποτελούν βασικές συνθήκες στρες. Στρες ακόμα είναι να μην προλαβαίνεις να φτάσεις έγκαιρα κάπου, να ετοιμάζεσαι για εξετάσεις και να μην είσαι επαρκώς προετοιμασμένος, να σου αρέσει ερωτικά κάποιος και να μην μπορείς να τον προσεγγίσεις. Η κατάθλιψη ειδικά δημιουργεί το μεγαλύτερο κακό στο ανοσοποιητικό σύστημα, γιατί ο άνθρωπος με κατάθλιψη δεν επιθυμεί να ζει. Η αϋπνία, πάλι, είναι από τους ισχυρότερους παράγοντες στρες και επιδρά κατευθείαν στο ανοσοποιητικό.

Το ζευγάρι Σίμονσον (Καρλ και Στεφανί) επινόησαν μια μέθοδο που είχε σαν στόχο να δώσουν κίνητρα σε όλους τους ασθενείς για να ζήσουν. Να βγάλουν δηλαδή τον ασθενή από την παθητικότητα και να τον κάνουν ενεργητικό απέναντι στην αντιμετώπιση της νόσου. 

Η θεραπευτική μέθοδος Σίμονσον είναι:

Πέντε φορές την ημέρα βαθιά χαλάρωση και οραματισμός (καθοδηγούμενη σκέψη) μαζί με καλλιέργεια της ελπίδας/πεποίθησης ότι η μέθοδος θα λειτουργήσει. Η χαλάρωση συνιστάται για το "μη βίαιο" άδειασμα του νου από σκέψεις με μεθόδους παραπλήσιες της γιόγκα, ενώ με τον οραματισμό τα άτομα φαντάζονται το ανοσοποιητικό τους σύστημα να ενεργοποιείται και να διαλύει τους όγκους. Ο Σίμονσον διαπίστωσε πως 30% των καρκινοπαθών στο τελευταίο στάδιο γίνονταν εντελώς καλά, 30% σταθεροποιούσαν την εξέλιξη της νόσου και οι υπόλοιποι πέθαιναν. Έψαξε να βρει το γιατί. Διαπίστωσε πως όσοι ακολουθούσαν τη μέθοδο κατά γράμμα επειδή πίστευαν σε αυτή, γίνονταν καλά, όσοι ακολουθούσαν το πρόγραμμα αλλά καμιά φορά το αμελούσαν, ήσαν εκείνοι που σταθεροποιούσαν την κατάστασή τους κι εκείνοι που στην αρχή συμμετείχαν αλλά δεν πίστεψαν σε αυτήν και την παράτησαν, ήταν αυτοί που πέθαναν. 

Έτσι φτάσαμε στο ποθητό συμπέρασμα. Η ελπίδα είναι εκείνη που καθοδηγεί τη σκέψη μας. Είναι η θετική προσδοκία, η πίστη σ' ένα επιθυμητό αποτέλεσμα που αλλάζει όλη την ψυχική μας διάθεση, οπότε μπαίνουμε σε ένα δρόμο αυτο-ίασης. Το θέμα είναι να πειστεί ο ασθενής για την όποια μέθοδο και να ελπίσει σε αυτή. 

Δείτε τώρα το ίδιο πράγμα από μιαν άλλη σκοπιά. Προέρχεται από το βιβλίο "Διοχετευμένη Γνώση" του Ken Carey. Μιλάει το πνεύμα που του διοχέτευε τη γνώση: "Οι ασθένειες δεν προκαλούνται από μικρόβια, τοξίνες, ιούς, υπερβολική ραδιενέργεια, βακτηρίδια ή από άλλους παράγοντες. Αυτά τα πράγματα υπάρχουν πάντα και περνούν κατά χιλιάδες καθημερινά μέσα από κάθε υγιές ανθρώπινο σώμα. Αυτοί οι παράγοντες είναι καταστροφικοί μόνον όταν δεν περνούν από το ανθρώπινο σώμα, αλλά παραμένουν μέσα του. Υπάρχει μόνο ένα αίτιο που κάνει τα μικρόβια ή τις τοξίνες να παραμένουν μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό: η παρουσία ενός κακού πνεύματος μέσα σε αυτόν τον οργανισμό. Στο βαθμό που ο άνθρωπος διατηρεί και καλωσορίζει στη ζωή του ένα κακό πνεύμα, το σώμα του θα αρρωστήσει. Αυτός είναι ένας ρυθμιστικός μηχανισμός που έχει σκοπό να στερεί το υλικό σώμα από τα κακά πνεύματα. Ποια είναι τα κακά πνεύματα; Είναι οι αρνητικές στάσεις και νοοτροπίες, τα καταστροφικά συναισθήματα που είναι ριζωμένα στο φόβο. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα είναι, η μνησικακία, η ντροπή, ο θυμός, η ενοχή, το άγχος, το μίσος, η απληστία, η εκδίκηση, η ζήλια... Όλα αυτά είναι μορφές φόβου και η παρουσία τους δίνει στους επιβλαβείς φυσικούς παράγοντες κάτι στο οποίο να προσκολληθούν.

http://www.katohika.gr/