ΠΑΣΟΚ - ΝΔ: Το μεγάλο φαγοπότι των 655 εκατ. εισπράξεων και των 235 εκατ. χρεών!

Το αστρονομικό ποσό των 655 εκατ. ευρώ αθροιστικά, έλαβαν ως επιχορήγηση τα κόμματα την τελευταία 10ετία (με τη μερίδα του λέοντος σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) αλλά το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι
το 2011 εισέπραξαν συνολικά 54 εκατ. ευρώ, δηλαδή 6 εκατ. ακόμα περισσότερα από πέρσι!

Πολλά και αποκαλυπτικά ακούστηκαν στην ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση της ερώτησης των βουλευτών της Δημοκρατικής Συμμαχίας για τη χρηματοδότηση των ελληνικών κομμάτων.
Το πρώτο στοιχείο, προς αποφυγή λανθασμένων εντυπώσεων, είναι αυτό που έδωσε ο υπουργός Εσωτερικών Τ. Γιαννίτσης, σύμφωνα με το οποίο σε τουλάχιστον 84 από τις 143 χώρες, στις οποίες υπάρχει σύστημα κοινοβουλευτικών κομμάτων, έχει θεσπιστεί η κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων αυτών.

Το δεύτερο στοιχείο, είναι ότι κάθε Έλληνας ψηφοφόρος δίνει 10 ευρώ για την κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων, όταν ο Γερμανός ψηφοφόρος δίνει μόλις 0, 7 έως 0, 8 ευρώ.
Το τρίτο είναι ότι τα κόμματα ξεκίνησαν με την κρατική χρηματοδότηση, προχώρησαν στην τραπεζική χρηματοδότηση, υπερδανείστηκαν και σήμερα χρωστούν 244,2 εκατομμύρια ευρώ! Τα 235 εκατομμύρια είναι χρέη από δάνεια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Το τέταρτο είναι ότι για να αντιμετωπιστεί το θέμα των σημερινών δανείων, το οποίο «δεν μπορεί να μείνει σε εκκρεμότητα. Τα κόμματα οφείλουν να φέρουν τις συνέπειες των επιλογών τους» διότι σε άλλοι περίπτωση θα «πληρώσουν οι φορολογούμενοι δυο φορές τα κόμματα για το ίδιο πράγμα: μια με τη δόση που έχει ήδη προεξοφληθεί στις τράπεζες, και άλλη μια με την ανάληψη της εξόφλησης των τραπεζών από το δημόσιο», είναι αυτό που επίσης επισήμανε ο υπουργός κ. Γιαννίτσης, αφήνοντας έκθετα τα κόμματα.

Η Δημοκρατική Συμμαχία

Η συζήτηση στη Βουλή, έγινε με πρωτοβουλία της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρας Μπακογιάννη και των ανεξάρτητων βουλευτών Λευτέρη Αυγενάκη, Γιώργου Κοντογιάννη και Χρήστου Μαρκογιαννάκη.

Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη ζήτησε να διερευνηθεί κάτω από ποιες συνθήκες πήραν δάνεια τα κόμματα και που πήγαν τα χρήματα. «Τα κόμματα δεν αρκέστηκαν στις κρατικές επιχορηγήσεις, αλλά αναζήτησαν έσοδα από τραπεζικό δανεισμό με εγγύηση τις μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις».

Ο βουλευτής Ηρακλείου Λευτέρης Αυγενάκης, υπογράμμισε ότι «πολλά είναι ερωτήματα που προκύπτουν: Αλήθεια, εξυπηρετούνται αυτά τα δάνεια κανονικά; Τι θα γίνει με τα δάνεια αυτά στην περίπτωση «κουρέματος» του χρέους; Και τι θα γίνει με τα δάνεια της Αγροτικής ενόψει της ιδιωτικοποίησής της; Και από την άλλη, οι μέτοχοι της Τράπεζας Αττικής έχουν λάβει γνώση και έχουν εγκρίνει τα νέα δάνεια της Τράπεζας προς πολιτικά κόμματα; Τι είδους εξαρτήσεις των κομμάτων δημιουργούνται από επιχειρηματικούς ομίλους, όπως αυτού της Marfin, που έχει μάλιστα λόγο και σε μέσα ενημέρωσης; Τι είδους εγγυήσεις έχουν δοθεί από κάθε κόμμα για το κάθε ένα από τα δάνεια; Και ποιος είχε την ευθύνη έγκρισης των δανείων από την πλευρά των Τραπεζών και ποιος από την πλευρά των κομμάτων; Αλήθεια, οι διοικήσεις των τραπεζών θα δεχόντουσαν να δανείσουν τόσο μεγάλα ποσά σε ιδιώτες, εάν αυτοί έδιναν ως εγγύηση τα έσοδα από τη μελλοντική πελατεία τους; Πως είναι δυνατόν τα κόμματα να λαμβάνουν τόσο μεγάλα δάνεια με καθαρά υποθετικές μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις;»

Ο υπουργός Εσωτερικών

Στην απάντησή του ο υπουργός Εσωτερικών Τάσος Γιαννίτσης, μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Για την πολιτική νομιμοποιητική βάση της χρηματοδότησης των κομμάτων σε συνδυασμό και με τον έλεγχο των οικονομικών τους, όπως και των οικονομικών των υποψηφίων βουλευτών, ανατρέχοντας και σταχυολογώντας από τις αιτιολογικές εκθέσεις των νομοθετικών παρεμβάσεων που έγιναν, υπενθυμίζω ότι η χρηματοδότηση αυτή είχε ως στόχους:
α) τη διεύρυνση της δημοκρατίας
β) Την εξασφάλιση επαρκούς χρηματοδότησης των κομμάτων, ώστε να μην εξαρτώνται από ιδιώτες χρηματοδότες, να έχουν οικονομική αυτοτέλεια, ελευθερία στην έκφραση και στη δράση τους,
γ) τη συγκράτηση του αυξανόμενου σκεπτικισμού των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς και τα κόμματα με τη γνωστή κρίση αξιοπιστίας,
δ) την ανακοπή της ανόδου μορφών μηδενιστικού λαϊκισμού, και
ε) την εξασφάλιση μιας ισορροπίας μεταξύ κρατικής και ιδιωτικής χρηματοδότησης, ώστε αφ’ ενός να ενισχύονται τα κόμματα, αλλά αφ’ ετέρου, να αποτραπεί ο κίνδυνος εξάρτησής τους από ιδιωτικά συμφέροντα ή μια μετατροπή τους σε κρατικοδίαιτους φορείς».
Σήμερα, όπως είναι γνωστό, τα δάνεια των κομμάτων από το τραπεζικό σύστημα ανέρχονται αθροιστικά περίπου στα 245 εκατ. ευρώ, αλλά να σημειώσω ότι υπάρχουν διαφοροποιήσεις ανά κόμμα ως προς τη χρήση του εργαλείου αυτού και ως προς την έκταση της χρήσης. Καταγράφω βεβαίως, την έκπληξη από μη συμμέτοχους του συστήματος ή τον καταγγελτικό λόγο, αλλά προς τι η έκπληξη από ανθρώπους που διήνυσαν τον πολιτικό τους βίο μέχρι τώρα μέσα σε αυτό το σύστημα; Κανείς δεν χρειάζεται να εκπλήσσεται. Είμαστε μια κοινωνία, που συνολικά άνθισε, αναπτύχθηκε, επεκτάθηκε και οικοδόμησε την ευημερία της μέσα από τα δάνεια, τα χρέη, την απόσπαση πόρων από το μέλλον για χάρη του παρόντος, δηλαδή σήμερα που μιλάμε για χάρη των ετών που πέρασαν. Στηριχθήκαμε σε ένα μηχανισμό, που για πολλά χρόνια, στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, λειτούργησε με τον ίδιο τρόπο...
Το ερώτημα είναι αν η χρηματοδότηση των κομμάτων, σε όποιο επίπεδο και αν οριστεί, είναι δίκαιο να είναι συνάρτηση της αύξησης των ετήσιων δημοσιονομικών εσόδων - το 1,02? - όπως προβλέπεται στο νόμο ή μήπως θα έπρεπε να οριστεί διαφορετικά, π.χ. ως ένα ποσό που θα χορηγείται ανεξάρτητα από την πορεία των δημοσιονομικών εσόδων. Το αναφέρω, γιατί το σημερινό σύστημα οδηγεί στο εξής οξύμωρο: Η κυβέρνηση από τη μία να δίνει αγώνα για να αυξηθούν τα έσοδα για να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα και για να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις της χώρας, μειώνοντας για το σκοπό αυτό μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές και αναπτυξιακές δαπάνες, και από την άλλη ένα τμήμα αυτής της δημοσιονομικής βελτίωσης να οδηγείται σε αυξημένη χρηματοδότηση των κομμάτων και τελικά, να αυξάνει τις κρατικές δαπάνες και το έλλειμμα. Θεωρώ ότι εδώ, λόγω της κρίσης, υπάρχει ένα θέμα που τα κόμματα θα ήταν σκόπιμο να το εξετάσουν και να δώσουν μια απάντηση». Και κατέληξε τονίζοντας πώς «όταν και αν αλλάξει η Βουλή τη ρύθμιση για τη χρηματοδότηση, θα πράξω αναλόγως».

Τα κόμματα

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Πέτρος Ευθυμίου, υποστήριξε ότι οι συνθήκες είναι ώριμες για να συζητηθεί και η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και η απαγόρευση της χρηματοδότησης από τράπεζες.

«Είναι συκοφαντικό ότι το ΚΚΕ δεν δέχεται έλεγχο στα οικονομικά του. Το αποδεικνύουν και οι έλεγχοι του ΣΔΟΕ» υποστήριξε ο βουλευτής του κόμματος, Σπ. Χαλβατζής. Επανέλαβε όμως ότι «το ΚΚΕ δεν θα δώσει στους κατασταλτικούς μηχανισμούς τα ονόματα των μελών, των φίλων και των οπαδών του».

«Τα Ινστιτούτα και τα Ιδρύματα των πρώην Πρωθυπουργών και των κομμάτων είναι γεμάτα λεφτά» παρατήρησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ, Αλέκος Χρυσανθακόπουλος, σημειώνοντας πως το κόμμα του δεν χρωστάει τίποτε και σε κανένα και ζητώντας να αλλάξει ο νόμος χωρίς κωλυσιεργίες.

Βολές κατά Μπακογιάννη

«Υποκριτική και λαϊκιστική», χαρακτήρισε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλης Μουλόπουλος, τη συζήτηση για την ενδεχόμενη κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων. Επισήμανε, μάλιστα ότι "η ενδεχόμενη κατάργηση της κρατικής επιχορήγησης θα σημαίνει το στραγγαλισμό εκείνων των κομμάτων και των πολιτικών, που αρνούνται να έχουν σχέση με τη διαπλοκή ή να έχουν χορηγούς, φανερούς ή μυστικούς, επιχειρήσεις και ιδιωτικά συμφέροντα. Η κατάργηση της κρατικής επιχορήγησης θα καταστήσει ακόμα μεγαλύτερη τη διαφθορά και την εξάρτηση της πολιτικής από τα οικονομικά, ιδιωτικά συμφέροντα». Τόνισε ότι από τους 4 βουλευτές που υπογράφουν την επερώτηση, οι τρεις έχουν διατελέσει υπουργοί και υφυπουργοί κυβερνήσεων οι οποίες ευθύνονται και για την οικονομική κρίση της χώρας και για τη χαμένη τιμή της πολιτικής. Υπήρξαν στελέχη κυβερνήσεων ενός από τα δύο κόμματα, που αποδεδειγμένα εισέρευσαν οι μίζες της Siemens. Δεν ευθύνεται η κρατική επιχορήγηση για τις μίζες, τις υπεράκτιες εταιρίες, τις διευκολύνσεις σε κολλητούς και τα υπόγεια κανάλια ροής μαύρου χρήματος στα ταμεία των δύο μεγάλων κομμάτων και τις τσέπες ορισμένων πολιτικών. Ευθύνεται ότι τα κόμματα είχαν μεταβληθεί σε ανώνυμες εταιρίες και οι πολιτικοί σε υπαλλήλους των ιδιωτικών συμφερόντων».

Πηγή: himaira.blogspot.com