Γιατί πρόωρες εκλογές και Μητσοτάκης θα είναι το τέλος της Ελλάδας – Ο ρόλος Σόιμπλε – Η τουρκική απειλή

---

Σε έναν δυτικό κόσμο που η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση κι ο καζινοκαπιταλισμός χάνουν το «πάνω χέρι», δεχόμενοι άγριο πόλεμο από δεξιά κι από αριστερά, σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που η ηγεμονία της Γερμανίας αμφισβητείται και τραντάζεται από τα «φτερνίσματα» (προς το παρόν) του Ντόναλντ Τραμπ -που δηλαδή να αρχίσουν να πέφτουν και οι υπερατλαντικές σφαλιάρες στο Βερολίνο-, η Νέα Δημοκρατία έχει την ατυχία για αρχηγό όχι έναν παραδοσιακό δεξιό, αλλά τον κατεξοχήν εγχώριο εκφραστή του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και γνωστό γερμανόφιλο Κυριάκο Μητσοτάκη.

Έχει δηλαδή για αρχηγό έναν πολιτικό που βρίσκεται ταγμένος στο στρατόπεδο εκείνων που χάνουν τον πόλεμο.

Αυτό είναι πρωτίστως κακό για την ίδια τη Νέα Δημοκρατία. Κακό γιατί την κρατά μακριά από την εξουσία που τόσο ποθεί.

Δυστυχώς όμως μπορεί να αποβεί μοιραίο για την πατρίδα.

Τα πράγματα είναι απλά – Πιο απλά και ξεκάθαρα δεν γίνονται

Η Αμερική εξέλεξε πρόεδρό της τον Ντόναλντ Τραμπ, που βρίσκεται στο απέναντι στρατόπεδο από εκείνο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Μπροστά μας έχουμε κρίσιμες εκλογές στην Ολλανδία και στη Γαλλία. Και στις δύο χώρες διεκδικούν την πρωτιά τα ακροδεξιά κόμματα, που επίσης βρίσκονται στο απέναντι στρατόπεδο από εκείνο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Έκτακτες εκλογές «παίζουν» και στην Ιταλία, που επίσης έχει σηκώσει μπαϊράκι ενάντια στις Βρυξέλλες, τις οποίες φαίνεται ότι θα κερδίσουν -όποτε γίνουν- όσοι βρίσκονται απέναντι στο στρατόπεδο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Δηλαδή, σημαντικές χώρες της Ευρωζώνης μέσα στην ερχόμενη άνοιξη φαίνεται να περνάνε στην πλευρά του Τραμπ και απέναντι στους «φίλους» του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Θα απορήσει κάποιος εύλογα εδώ: «Δηλαδή όλοι αυτοί είναι με την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα;».

Απάντηση: Όχι, αλλά δεν είναι και εναντίον του, όπως είναι ξεκάθαρα ενάντια σε ό,τι εκπροσωπεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Η Νέα Δημοκρατία διεκδικεί την κυβέρνηση της χώρας με έναν γερμανόφιλο αρχηγό, που το πιθανότερο είναι να βρεθεί εάν ποτέ γίνει πρωθυπουργός απέναντι στην Αμερική, στη Γαλλία και την Ιταλία. Για να ακριβολογούμε, την Αμερική την έχει ήδη απέναντί του, για Γαλλία και Ιταλία πρέπει να περιμένουμε να μιλήσουν οι κάλπες.

Αλλά ούτε και η «φίλη» του Κυριάκου Μητσοτάκη Γερμανία θα μείνει για πολύ όπως έχει, διότι και εκεί η παράταξη της Μέρκελ φαίνεται να «χάνει» από τους σοσιαλδημοκράτες, που επίσης είναι απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η Γερμανία έχει εκλογές στις 24 Σεπτεμβρίου 2017. Η Ολλανδία έχει εκλογές στις 15 Μαρτίου 2017 και η Γαλλία στις 23 Απριλίου και 7 Μαΐου 2017.

Όλες αυτές οι εκλογές ως «ντόμινο» πιθανότατα θα αλλάξουν για πάντα την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να σημειωθεί εδώ πως ούτε η Ευρωζώνη αποτελεί βεβαιότητα, άσχετα με το τι σας λένε. Οι Αμερικανοί λένε ότι το ευρώ δεν έχει ζωή μπροστά του (είπαν για 18 μήνες ακόμα) κι αυτό που λένε οι Αμερικανοί είναι το μόνο που έχει σημασία.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει μια κυβέρνηση, που παρά τα στραβά και τις πάμπολλες αστοχίες της, έχει πετύχει μια ισορροπία δυνάμεων με όλα τα παραπάνω κέντρα.

Επίσης η Ελλάδα έχει μια κυβέρνηση που ασκεί υπερήφανη εξωτερική πολιτική. Το είδαμε στο Κυπριακό, όπου δεν πέρασε το σχέδιο τουρκοποίησης της Κύπρου, το είδαμε στην Αλβανία που ο Ράμα αφού λίγο κουνήθηκε τώρα «ανησυχεί», το είδαμε στα Σκόπια που η Σερβία απέσυρε τη διεθνή αναγνώρισή τους ως «Μακεδονία». Κι ακολουθούν κι άλλες επιτυχίες, σε βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή, δηλαδή στη γεμάτη φυσικό αέριο ανατολική Μεσόγειο όπου μας αναλογεί στα πλούσια κοιτάσματα η «μερίδα του λέοντος».

Έχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση με υπερήφανη εξωτερική πολιτική και μια στα όρια αποδεκτή «διαχείριση» των εσωτερικών οικονομικών προβλημάτων, που ίσως βρουν τις «διεξόδους» τους τα οικονομικά μας προβλήματα αφού μιλήσουν οι κάλπες που στήνονται στην Ευρώπη μέσα στο 2017.

Αυτή την κυβέρνηση, που δεν είναι τέλεια ούτε «αγία», θέλουν να την ανατρέψουν δύο άνθρωποι. Ο Σόιμπλε και ο Μητσοτάκης.

Γιατί θέλουν ανατροπή της κυβέρνησης

Ο Μητσοτάκης γιατί θέλει να γίνει πρωθυπουργός επειδή θεωρεί ότι έχει κληρονομικό δικαίωμα στο αξίωμα.

Ο Σόιμπλε επειδή καθώς βλέπει τα μαύρα σύννεφα να συνωστίζονται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και τις αλλαγές που θα φέρουν εις βάρος του οι κάλπες μέσα στην Ευρώπη, βιάζεται να «δέσει» την Ελλάδα στο γερμανικό άρμα -με τον Μητσοτάκη τοπάρχη- ώστε να έχει εξασφαλισμένα τα νώτα του όταν θα δεχτεί το Ράιχ ολομέτωπη επίθεση από ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία (τουλάχιστον).

Πιθανώς το Ράιχ να δεχτεί επίθεση και από Ιταλία και Ρωσία.

Ο Σόιμπλε είναι περικυκλωμένος. Όπως ακριβώς ήταν περικυκλωμένη η Γερμανία και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα.

Υπενθυμίζω ότι και σε εκείνους τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους η Γερμανία προσπάθησε να «δέσει» την Ελλάδα στο άρμα της.

Η Ελλάδα όμως παρά τις τότε γερμανικές πιέσεις, ούτε στον Πρώτο, ούτε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πήγε με τη Γερμανία.

Επέλεξε να ταχθεί με τους Αγγλοσάξονες και να βρεθεί στην πλευρά των νικητών.

Ότι τόσο στον Πρώτο Παγκόσμιο όσο και στον Δεύτερο αν και νικητές τους λήξαμε με τραγωδία, στον Πρώτο με τη Μικρασιατική Καταστροφή και στον Δεύτερο με τον Εμφύλιο, την ευθύνη τη φέρουμε αποκλειστικά εμείς και η χαζομάρα μας.

Εμείς φαγωθήκαμε και τις δύο φορές μεταξύ μας με τις γνωστές ολέθριες συνέπειες.

Έτσι, ενώ επιλέξαμε και τις δύο φορές το σωστό στρατόπεδο, στη συνέχεια βάλαμε μόνοι μας τα χέρια μας και βγάλαμε τα μάτια μας.

Τι μας διδάσκει η ιστορία

Από την ιστορία πρέπει να διδασκόμαστε ώστε να ακολουθούμε τον σωστό δρόμο και να αποφεύγουμε τον λάθος.

Πώς μεταφράζεται αυτό στις μέρες μας;

Ότι πάλι με τους Αγγλοσάξονες θα πρέπει να είμαστε, ως ναυτική δύναμη που είναι η Ελλάδα και είναι κι αυτοί, για να βρεθούμε με τους νικητές, διότι αυτοί θα είναι πάλι οι νικητές.

Και ύστερα να έχουμε όλοι μαζί τον νου μας για να μην φαγωθούμε μεταξύ μας, εάν θέλουμε να καρπωθούμε επιτέλους μια φορά και τα οφέλη της νίκης.

Για να είμαστε όμως με τους Αγγλοσάξονες δύο πράγματα πρέπει να φροντίσουμε:

α) Να μην προκληθούν για οποιοδήποτε λόγο έκτακτες εκλογές στην Ελλάδα μέχρι τον Οκτώβριο του 2017 και β) Να μην δει εξουσία το φιλογερμανικό στρατόπεδο στη χώρα μας, στο οποίο ηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Εάν κάνουμε το μοιραίο λάθος και δώσουμε την εξουσία στους γερμανόφιλους μέσα στην Άνοιξη, στους ίδιους δηλαδή που μας κατέστρεψαν και μας έφεραν τα μνημόνια, τότε θα είναι σαν να υπογράφουμε την αυτοκτονία της πατρίδας μας.

Με τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό θα μας επιτεθεί η Αμερική

Εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης γίνει πρωθυπουργός, ή κάποιος από τη μερίδα του -διότι είναι και οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ κοντά του- τότε η Αμερική θα μας επιτεθεί και θα μας χρησιμοποιήσει ως Δούρειο Ίππο για να χτυπήσει τη Γερμανία.

Έχουμε εξάλλου προειδοποιηθεί για αυτή την πιθανότητα. Η ολλανδική εφημερίδα Financieele Dagblad έγραψε ότι η ελληνική κρίση προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να βλάψει την ΕΕ και το ευρώ, εάν τουλάχιστον αυτό είναι στις προθέσεις του [διαβάστε το άρθρο εδώ].

Ο Τραμπ δεν θα επιτεθεί στην Ελλάδα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, του υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου και του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά. Αυτό είναι βέβαιο.

Τη γερμανόφιλη όμως Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη και των εκσυγχρονιστών του Σημίτη θα τη λιώσει. Και για αυτό να είστε βέβαιοι.

Οφείλουμε λοιπόν να σκεφτούμε έξυπνα και προς το συμφέρον μας, παρακολουθώντας τις διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις και να αποφύγουμε τις πρόωρες εκλογές, ώστε να έχουμε κυβέρνηση να διαχειριστεί τα πράγματα και να κρατήσουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη μακριά από την εξουσία.

Να σημειώσω κάτι εδώ. Δεν θεωρώ τον Κυριάκο Μητσοτάκη κακό άνθρωπο. Ούτε έχω τίποτα προσωπικό μαζί του. Απλά είναι άτυχος. Η πλευρά στην οποία τάχθηκε χάνει τον πόλεμο και η προσωπική του ήττα δεν χρειάζεται να γίνει και εθνική τραγωδία.

Εάν η Νέα Δημοκρατία είχε έναν καραμανλικό ηγέτη, ή τέλος πάντων έναν κανονικό δεξιό της σαμαρικής πτέρυγας, δεν θα ανησυχούσα. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που πρέπει να το δει η Νέα Δημοκρατία εάν θέλει να συνεχίσει να αποτελεί εναλλακτική κυβερνητική πρόταση στο υπό διαμόρφωση νέο διεθνές σκηνικό.

Υπάρχει όμως και ακόμα ένας κίνδυνος που μας διατάσσει να αποφύγουμε πάση θυσία τις πρόωρες εκλογές και αυτός είναι η Τουρκία.

Τουρκικός κίνδυνος μέσα στην Άνοιξη

Η Τουρκία κάπου μέσα στον Απρίλιο θα κάνει δημοψήφισμα για να εγκρίνει ο τουρκικός λαός τη συνταγματική αναθεώρηση που θα ανακηρύξει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πρόεδρο-σουλτάνο.

Ο Ερντογάν προς το παρόν δεν έχει τα «κουκιά» για να κερδίσει το δημοψήφισμα.

Για αυτό και ο αντικαθεστωτικός Τούρκος δημοσιογράφος Αμπντουλάχ Μποζκούρτ (Abdullah Bozkurt), σε άρθρο του στο Turkish Minute, προειδοποιεί ότι ο Ερντογάν θα αυξήσει την επιθετικότητά του προς την Ελλάδα επειδή θεωρεί ότι έτσι θα πάρει ψήφους.

He thinks belligerence with Greece will secure him his imperial presidency by attracting more votes under a pumped-up nationalistic euphoria. (…) A more dangerously combustible mix is now seen in controlling the levers of power in Turkey, which is ready to engage in hostilities with Greece to gain favors on the home front. Greece has more reasons to be worried today about Erdoğan’s ambitions.

Άρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο «μέντοράς» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε όταν ζητάνε εκλογές και προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση τι επιδιώκουν;

Σε μια σειρά για να εντυπωθεί σε όλους μας:

Να δεθεί η Ελλάδα στο γερμανικό άρμα, ώστε να την πάρει η Γερμανία μαζί της στον βυθό όταν θα έχει τορπιλιστεί από τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους συμμάχους του Τραμπ, αλλά και ο κίνδυνος η Ελλάδα να μην μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση και τότε ο Ερντογάν να βρει ευκαιρία να της επιτεθεί για να κερδίσει τον σουλτανικό θρόνο που τόσο επιθυμεί.

Σε αυτό το διεθνές σκηνικό, όπως το ανέλυσα, θεωρώ ότι οι πρόωρες εκλογές αποτελούν πράξη εθνικής ανευθυνότητας, ηλιθιότητας και θα μπορούσα να πω και εθνικής μειοδοσίας.

Η παράδοση της χώρας στη γερμανόφιλη νεοφιλελεύθερη «εκσυγχρονιστική» σοσιαλφιλελεύθερη οριζόντια διασύνδεση θα είναι πράξη εθνικής αυτοκτονίας.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε μέχρι τον Οκτώβριο του 2017.

Τότε να ξαναδούμε το διεθνές σκηνικό και τότε να αποφασίσουμε. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που η εσωτερική της πολιτική, λόγω της γεωπολιτικής της θέσης, καθορίζεται από τις εξελίξεις στον «μεγάλο χάρτη».

Πρώτα θα κοιτάμε τον μεγάλο χάρτη και ύστερα θα κινούμαστε στη σκακιέρα, όπως κάνει δηλαδή ο Νίκος Κοτζιάς και μας «βγαίνουν» οι εθνικοί σχεδιασμοί.

Εάν όμως έχουμε αντίληψη επιπέδου «ελλαδοχώρι», όπως οι περισσότεροι μικρονοϊκοί του πολιτικού μας συστήματος, τότε θα καταστραφούμε. Οι πρόγονοί μας Έλληνες κατάφεραν και κυριάρχησαν στον παγκόσμιο πολιτισμό, εμπόριο και οικονομία γιατί έβλεπαν τον μεγάλο χάρτη.

Εμείς εάν θέλουμε να είμαστε άξιοι απόγονοι εκείνων οφείλουμε να τους μιμηθούμε. Και να δρούμε με εθνική συνεννόηση. Όλο το έθνος σε μια συνεννόηση. Πώς θα βγούμε από την κρίση και πώς θα κυριαρχήσουμε ξανά ως πολιτισμός και οικονομία.

Τη μεγάλη εικόνα λοιπόν Έλληνες να κοιτάμε και το όραμα. Τώρα είναι δύσκολα αλλά όχι δυσκολότερα από όσα πέρασαν οι γονείς και οι παππούδες μας.

Με ψυχραιμία, σύνεση, λογική και οδυσσειακό δόλο θα επιβιώσουμε όπως επιβιώνουμε αιώνες τώρα. Αρκεί να κρατήσουμε το καράβι Ελλάδα σταθερό και να μην το ρίξουμε σε καμιά ξέρα…

Γιατί εάν ρίξουμε την Ελλάδα τώρα σε ξέρα, αυτό το ναυάγιο θα είναι και το τελευταίο στην μακραίωνη ιστορία μας. Δεν έχουμε άλλες «ζωές» σε αυτό το παιχνίδι. Ύστερα θα είναι GAME OVER.


Στέφανος Μυτιληναίος

tribune.gr