Βαρουφάκης: Η κυβέρνηση Παπανδρέου έβαλε την Ελλάδα στην κόλαση - «ΑΝΟΗΣΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΕΓΙΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ»

«Καρφιά» εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου εκτοξεύει ο καθηγητής οικονομικής θεωρίας Γιάννης Βαρουφάκης, καθώς
στην περίληψη της ομιλίας του στο Ζάγκρεμπ, αναφέρεται στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού ως «ο άνθρωπος που έβαλε την Ελλάδα στην Κόλαση».

Ο κ. Βαρουφάκης, στην περίληψη της ομιλίας του για το 6ο Subversive Festival στο Ζάγκρεμπ, δημοσίευσε στον προσωπικό του ιστότοπο μια περίληψη της ομιλίας του, στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων το εργασιακό του παρελθόν, ενώ στη συνέχεια αναφερόμενος στη συνεργασία του με τον Γιώργο Παπανδρέου τονίζει: «Αργότερα πήγα στην Ελλάδα, όπου (ανόητα) έγινα σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου -του άντρα του οποίου η κυβέρνηση θα μεσολαβούσε για την τοποθέτηση της Ελλάδας στο μονοπάτι της Κολάσεως λίγα χρόνια αργότερα».

Συνεχίζοντας ο κ. Βαρουφάκης αναφέρει ότι παραιτήθηκε από σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου λίγο καιρό αργότερα όταν «μυρίστηκε» την επερχόμενη καταστροφή και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου αναφέρει χαρακτηριστικά πως οι φοιτητές έμεναν «συγκινητικά αδιάφοροι στην καταστροφή», ενώ μιλώντας για την οικονομική κρίση και τον ρόλο που έπαιξε αναφέρει ότι όταν ξέσπασε το 2008, άρχισε να γράφει άρθρα και να κάνει εμφανίσεις σε «γνωστά και μη media, προβάλλοντας μια ατζέντα για το πως θα σωθεί ο καπιταλισμός από τον εαυτό του», ενώ αναφέρεται και στη φυγή του από την Ελλάδα «όταν τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα σε προσωπικό επίπεδο».

Τέλος, ο κ. Βαρουφάκης αναφερόμενος στον Μαρξισμό τονίζει ότι είναι «ένας ιδιόρρυθμος Μαρξιστής, αλλά Μαρξιστής το δίχως άλλο», ενώ τάσσεται υπέρ ενός δημοκρατικού, φιλελεύθερου σοσιαλισμού ως το ιδανικό μέλλον «για το οποίο θα πάλευα».

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στα αγγλικά 

My keynote speech at the 6th Subversive Festival is tonight at 19.00 at Kino Europa, Zagreb. For the complete program click here. The abstract of my talk follows here…

When I chose my PhD thesis, I intentionally concentrated on a method within which Marx was not simply wrong, he was irrelevant. When I landed my first economics lectureship in Britain, the implicit contract between my university and me was that the sort of economics I would teach our students would be as far removed from Marxism as is humanly possible. When I moved to Australia in 1988, unbeknownst to me, I was recruited by the right wing of the Sydney University Economics Department in order to keep out of the Faculty another candidate whose former supervisor was thought of (quite rightly!) as a dangerous Marxist. Later I moved to Greece where I (foolishly) became, quite officially, an advisor of George Papandreou – the man whose government was to mediate Greece’s passage to Hell a few years later. While I resigned that position in 2006, having gotten whiff of the impending disaster, I carried on teaching, at the University of Athens, quaint (and admittedly vulgar bourgeois) subjects like Game Theory and Microeconomics to a large number of Greek students, who remained touchingly oblivious to the catastrophe about to befall them. Back in 2002, well before the Global Crisis erupted, Joseph Halevi and I tried to sound a warning – but we failed to make an impact. Even though in 2006 I did my best to warn Greek society, and anyone who would listen, of the impending disaster, I shamefully remained part of Athens’ and Europe’s ‘polite society’, not once taking to the streets. When the Global Crisis erupted in 2008, and soon engulfed the Eurozone, I began writing articles and making frantic appearances in established and less mainstream media alike, promoting a fundamentally bourgeois agenda for saving capitalism from itself! When the going got really tough, at a personal level, in Greece, I migrated to the USA and took up an appointment at the University of Texas. To this day, I am struggling to impress the powers-that-be that they must urgently adopt specific bold policy recommendations in order to prevent an inevitable crisis from crushing capitalism. In summary, not one of my academic publications can be thought of as explicitly Marxist, while my energies are channeled into preventing capitalism’s collapse. Nonetheless, all along, from my student days in Britain to this very day, the only way I could make sense of the world we live in isthrough the methodological ‘eyes’ of Karl Marx. In itself, this ‘fact’ renders me a theoretical Marxist. Moreover, I feel Marxism in my bones every time I am engaged in any form of intellectual pursuit: from discussing the Arab Spring to debating the intricacies of Art with my artist partner. Furthermore, a democratic, libertarian, socialist future is the only future that I would be willing to fight for. A most peculiar Marxist no doubt, but a Marxist nevertheless.

Πηγή
Πηγή: http://www.zoomblog.org